مسئولیت فرماندهی (تأکید بر شرط قصد مجرمانه)

نویسنده : جاویدزاده، حمید رضا(علی اوسط) ؛

(‎7 صفحه – از 21 تا 27 )

خلاصه ماشینی: “(31) به طور خلاصه، رویه ی قضایی پس از جنگ جهانی دوم فرماندهان نظامی را به خاطر کوتاهی در جلوگیری از ارتکاب جرم توسط نیروهای تحت فرماندهی مسئول شناخته و مؤلفه های مسئولیت فرماندهی را توسعه داده؛ به گونه ای که در پرونده های مطروحه، در مورد معیار «قصد مجرمانه» به صراحت بحث شده اما در خصوص میزان آگاهی در احکام قضایی اختلاف نظر وجود دارد. (38) اما همین شعبه اظهار نمود که پروتکل الحاقی اول، شرط «آگاهی» را درحقوق عرفی تغییر داده؛ چون تفسیر عبارات این ماده بر اساس معانی معمولی ما را به این نتیجه می رساند که فرمانده ی نظامی تنها در صورتی ممکن است مسئولیت کیفری داشته باشد که واقعا برخی از اطلاعات خاص را در دسترس داشته که با استفاده از آن ها می توانسته از جرائم ارتکابی توسط نیروهای تحت فرماندهی خود آگاه شود. (39) بدین ترتیب، شعبه ی بدوی دادگاه کیفری بین المللی برای یوگسلاوی سابق نتیجه گرفت که عبارت مندرج در بند 3 ماده (7) اساس نامه، فرمانده ی نظامی را ملزم می کند تا اطلاعاتی در اختیار داشته باشد که حداقل او را در جریان خطر احتمال وقوع جرایم قرار داده و او را وا دارد برای احراز ارتکاب جرم توسط نیروهای تحت فرماندهی اش یا احتمال این ارتکاب، به تحقیق بیشتری بپردازد.”