مسؤولیت مدنی جبران خسارت معنوی در حقوق ایران/ قسمت سوم

نویسنده : اکبری، موسی الرضا ؛

(‎3 صفحه – از 14 تا 16 )

خلاصه ماشینی: “آن چه از هیأت عمومی‌ شعب حقوقی دیوان عالی کشور در مورخ 5/4/75 صارد شده حکم به پرداخت عدم النفع محقق الوصول‌ را هم تأیید می‌کند و مخالف رأی اول است که در این رأی به لحاظ ایراد ضرب عمدی به مجنی علیه، علاوه بر صدور حکم به دیه،به جهت تقویت قوای‌ کاری خواهان،دادگاه خواندگان را به پرداخت‌ ضرر و زیان مکلف کرد که در رأی اصراری بنابر مستفاد از مواد(1)،(2)،(3)مسؤولیت مدنی و قاعده لاضرر و اتلاف و تسبیب لزوم جبران‌ خسارت مازاد بر دیه،بلااشکال تشخیص داده شد و رأی اصراری در تأیید رأی شعبه بدون بر پرداخت‌ خسارت مازاد بر دیه صادر شد. نظریهء دیگر که در حقوق رم،مورد توجه است و می‌گوید اگر زیاندیده(متوفی)زیان معنوی را تقویم و مطالبه کرده باشد و قبل از صدور حکم‌ بمیرد،ورثه قائم مقام وی هستند زیرا در این جا خسارت معنوی تبدیل به مال شده است.”