مصونیت پارلمانی

نویسنده : طهماسبی، جواد ؛

(‎4 صفحه – از 61 تا 64 )

خلاصه ماشینی: “منظور از مصونیت مطلق،عدم تعقیب جزایی نمایندگان به طور مطلق و دایم نیست؛بلکه در ممالکی که این شیوه را پذیرفته‌اند تدابیر قانونی پیش‌بینی شده است که چنانچه نمایندگان مرتکب هر جرمی شوند،اعم از اینکه مرتبط با وظایف نمایندگی باشد یا خیر، ابتدائا مانند سایر افراد ملت تحت تعقیب پلیسی و قضایی قرار نگیرند. مثلا قوانین ایالات متحد آمریکا،ایرلند و فلیپین،آزادی رفت و آمد نمایندگان را جز در مورد ارتکاب جرایمی از قبیل خیانت،جنایت یا لطمه زدن به نظم عمومی‌ تضمین نموده‌اند؛یا در نروژ و سیلان و غنا هر گونه توقیف فقط باید با اجازه مجلس صورت گیرد؛یا اینکه در سوئد فقط یک قاضی‌ نشسته می‌تواند لزوم توقیف را اعلام کند و با اعمال اداری و پلیسی‌ مصونیت عبارت است از تدابیر قانونی که‌ به موجب آن،شخصیت‌های خاصی تحت‌ پوشش و حمایت قانونی قرار می‌گیرند و از تعقیب قضایی و پلیسی در امان می‌باشند. مبحث دوم: مصونیت به واسطه وظایف پارلمانی: در این شکل از مصونیت به خاطر رعایت آزادی و استقلال‌ نمایندگان در اعمال وظایف خود نمی‌توان آنها را در ایفای وظایف‌ نمایندگی و اظهار نظر،چنانچه متضمن اعمال کیفری باشد،تعقیب‌ یا توقیف کرد؛چرا که نماینده بر حسب وظیفه در جلسات علنی‌ سخنرانی می‌کند،از اعمال دولت انتقاد می‌کند،از وزراء سئوال‌ می‌نماید،در صورت لزوم وزراء و حتی رئیس جمهور را استیضاح‌ می‌کند،در کمیسیون‌ها و نیز صحن علنی مجلس با لوایح پیشنهادی‌ دولت یا طرح‌های ارائه شده از سوی سایر نمایندگان به مخالفت‌ می‌پردازد و طرح‌های قانونی متعارض با نظرات قوای مجریه و قضاییه را پیشنهاد می‌کند و درباره سیاست‌های خارجی اظهار نظر می‌نماید.”