داوری در طلاق/ قسمت پایانی

نویسنده : دیانی، عبدالرسول ؛

(‎4 صفحه – از 15 تا 18 )

خلاصه ماشینی: “داوری در طلاق (قسمت پایانی) دکتر عبد الرسول دیانی‌ (استاتدیار دانشگاه آزاد و وکیل پایه یک دادگستری) مخاطب صیغه امر سئوال بعدی که در این رابطه وجود دارد، این است که آیا خطاب صیغه امر در آیه مبنی بر گزینش داور متوجه کیست؟آیا در قضات‌ هستند که باید داور انتخاب کنند یا مخاطب این‌ آیه،کل جامعه اسلامی به عنوان انجام یک واجب‌ کفایی است و یا اینکه خطاب متوجه خود زوجین‌ است و بر آنهاست که راسا قبل از مراجه به‌ دادگاه،مبادرت به انتخاب داور نمایند؟ از ظاهر ماده واحده مقررات مربوط به طلاق‌ چنین استنباط می‌شود که خطاب آیه متوجه‌ قضات است؛زیرا در این ماده آمده است: «چنانچه اختلاف فیمابین از طریق دادگاه و حکمین که برگزیده دادگاهند،(آن‌طور که قرآن‌ کریم فرموده است)حل و فصل نگردید،دادگاه‌ با صدور گواهی عدم سازش،آنان را به‌ دفاتر طلاق خواهد فرستاد. 8 پس از دانستن الزامات قانونی‌مندرج در آیه‌ و تبصره‌”3″ماده واحد،باید به این مطلب اشاره‌ نمود که آیا اساسا فارغ از الزامات فقهی و قانونی‌ فوق،ارجاع به داوری امری مفید است و آیا از چند درصد از پرونده‌های طلاق در طی این‌ مرحله موثرا جلوگیری خواهد شد؟آیا قانونگذار باید فارغ از درجه تاثیرگذاری قانون،صرفا به‌ رعایت جنبه‌های شرعی و قانونی و الزامات‌ مندرج در کتب قانون به صورت کلمه به کلمه، خود را دل‌خوش کند؟ برای پاسخ به این سئوال باید از اطلاعات‌ آماری مطلع بود،که نویسنده اطلاع دقیق از آمار مربوطه ندارد و گویا اصولا چنین آماری نیز نمی‌تواند در دسترس باشد؛زیرا در اکثر موارد با توجه به اهمیتی که در جامعه ما برای روابط زناشویی وجود دارد،در هنگام بروز شقاق و دشمنی بین زوجین،خانواده‌های طرفین برای‌ ایجاد الفت،اقدامات موثری به عمل می‌آورند و توسل به دادگاه در حقیقت آخرین چاره و قدام‌ برای زوجین محسوب می‌شود.”