تدلیس در ازدواج از ناحیه زوجه

نویسنده : انصاری عربانی، محمد ؛

(‎5 صفحه – از 19 تا 23 )

خلاصه ماشینی: “شاید صداقت و راستگویی زوجین در مورد گذشته خود قیل از ازدواج،برای خیلی از افراد امر پذیرفته شده است؛زیرا کتمان این‌ واقعیت و نهایتا احراز آنها توسط طرف‌ مقابل،می‌تواند برای مخفی‌کنندگان آن، مسئولیت قانونی و برای طرف دیگر،حقوقی‌ از قبیل شکایت کیفری و حتی فسخ نکاح را به وجود آورد از منطوق ماده براحتی می‌توان استنباط کرد که باید صفت خاصی‌ چه به صورت ضمن عقد و چه به صورت شرط بنایی)تصریح شده باشد و نیز فقدان آن مسبوق به قبل از جاری شدن صیغه‌ عقد نکاح باشد. در حالت اول،چون صفت دوشیزه بودن یا عفیفه بودن زوجه در مذاکرات مقدماتی بین‌ زوج و فرد ثالث مورد توجه قرار گرفته(شرط بنایی)اگر بعد از ازدواج،خلاف آن برای زوج‌ احراز شئد،علاوه بر فسخ نکاح می‌تواند به‌ مدلس(فرد ثالث)در صورت تأدیه مهریه به‌ زوجه،برای مطالبه آن رجوع کند. مسئله دوم:آیا بعد از انحلال، به واسطه طلاق نیز زوج می‌تواند در صورت‌ علم فقدان اوصاف مذکور که مسبوق به قبل‌ از نکاح بوده،علیه زوجه سابق خود،شکایت‌ کیفری مطرح کند؟ قانونگذار وجود رابطه زوجیت را در زمان‌ تحقق جرم مورد توجه قرار داده است؛بنابراین‌ تمام مجازاتهای مذکور در کتاب پنجم قانون‌ مجازات اسلامی که مجلس آنها را وضع کرده‌ و برای آنها در شرع مجازاتی تعیین نشده، اگر جنبه عمومی داشته باشند،(یعنی خارج از جرایمی باشند که به صرف شکایت شاکی‌ خصوصی تعقیب آنها شروع می‌شود)، مشمول مرور زمان خواهند بود،حتی اگر عنوان تعزیری داشته باشند به محض جاری شدن صیغه عقد نکاح،جرم‌ فریب در ازدواج محقق شده و انحلال نکاح‌ بعد از آن نمی‌تواند سالب حق قبلی روج که با وقوع ازدواج به وجود آمده باشد.”