تأثیر (IT) در تحول حقوق ایران تحلیلی بر قانون تجارت الکترونیک در ایران/ قسمت دوم

نویسنده : سواد کوهی فر، سام ؛

(‎5 صفحه – از 19 تا 23 )

خلاصه ماشینی: “در امر IT ،امکان رجوع به حقوق مدنی و یا دیگر مقررات موضوعهء داخلی پیش بینی‌ شده است؛اما مشروط به رعایت قوانین و روح حاکم بر IT شرط اخیر،که در ماده(4) قانون تجارت الکترونیکی(3)نیز به نحوی‌ آمده است،به درجه‌ای از اهمیت است که‌ اجازه نمی‌دهد مقررات داخلی را با نگاه‌ سرزمینی یا ملی تفسیر یا تعبیر نمود. ضمنا،علاوه بر دیگر مزایای قانون،(5) مطابق ماده(14)قانون یاد شده،کلیه داده‌ پیام‌هایی که به طریق مطمئن ایجاد و نگهداری شده‌اند از حیث محتویات و امضای مندرج در آن،تعهدات طرفین یا طرفی که تعهد کرده و کلیه اشخاصی که‌ قائم مقام قانونی آنان محسوب می‌شوند، اجرای مفاد آن و سایر آثار،در حکم اسناد معتبر و قابل استناد در مراجع قضایی و حقوقی است. ط-امضای الکترونیکی مطمئن Enhanced Advanced Electronic Sinature) (Secure امضای الکترونیکی مطمئن،هر امضای‌ الکترونیکی است که مطابق با ماده(10) همین قانون باشد؛یعنی،نسبت به‌ امضاکننده منحصر به فرد باشد؛هویت‌ امضاکننده داده پیام را معلوم نماید،به وسیله‌ امضاکننده و یا تحت اراده انحصاری وی صادر شده باشد؛به نحوی به یک داده پیام متصل‌ شود که هر تغییری در آن داده پیام قابل‌ با اسقرار فناوری ارتباطات و اطلاعات( ICT )و حقوق ویژه آن، اصل صلاحیت عام قانون مدنی‌ کشورها دچار تردید و مقررات‌ خاص IT ،جنبه حاکمیتی پیدا نموده است؛یعنی،قواعد عام‌ و خاص حقوق خصوصی کشورها در برابر قواعد بدون مرز یا فراملی IT ،قبول تبعیت نموده و تحول ناشی از آن را پذیرفته‌اند تشخیص و کشف باشد.”