بررسی تطبیقی تعدد و تکرار جرم در حقوق ایران و اردن

نویسنده : جعفری دولت آبادی، عباس ؛

(‎6 صفحه – از 10 تا 15 )

خلاصه ماشینی: “ماده‌ (101)در تعریف تکرار جرم در جنایات و شرایط تحقق آن چنین مقرر داشته است: «اگر کسی به یکی از مجازاتهای جنایی‌ محکوم شده و در خلال اجرای مجازات یا ده سال‌پس از محکومیت یا سقوط آن مرتکب جرم‌ دیگری شود مجازات جرم جدیدی همراه با اعمال‌ شاقه یا بازداشت موقت بوده و قابل تشدید است؛ اما مدت محکومیت وی نباید از دو برابر مجازات‌ جرم ارتکابی جدید بیشتر باشد و همچنین نباید از بیست سال حبس تجاوز کند. بعد از انقلاب اسلامی،با توجه به تقسیم بندی‌ جدید مجازاتها به حد،دیه،قصاص،تعزیر و مجازاتهای بازدارنده(که نوع اخیر در قانون‌ مجازات اسلامی سال 1375 اضافه شد)تکرار جرم‌ صرفا در جرایم تعزیری و بازدارنده موضوعیت‌ یافت و ماده(48)قانون مجازات اسلامی در این خصوص چنین مقرر داشت:«هر کس به حکم‌ دادگاه به مجازات تعزیری و یا بازدارنده محکوم‌ شود چنانچه بعد از اجرای حکم مجددا مرتکب‌ جرم قابل تعزیر گردد دادگاه می‌تواند در صورت‌ لزوم مجازات تعزیری یا بازدارنده را تشدید نماید. بنابر این،چنانچه‌ کسی بابت جرم کتمان جنحه و جنایات ارتکابی‌ وفق ماده(206)قانون جزای اردن به سه ماه حبس‌ محکوم شده و بابت جرم شهادت دورغ طبق‌ ماده(214)همین قانون به دو سال حبس محکوم‌ شده است؛چنانچه پس از قطعیت محکومیت‌ها، دادگاه متوجه تعدد جرایم وی شود طبق بند”2″از کیفیات مخففه و مشدده جهاتی هستند که به‌ طور عموم و صرف نظر از نوع جرم،زمینه‌ تخفیف و تشدید مجازات را فراهم می‌آورد؛و عذرها یا جهات تخفیف دهنده مجازات یا تشدید کننده آن،عللی هستند که در جرمی خاص‌ مدنظر قانونگذار قرار گرفته و به منظور رسیدن‌ به اهداف خاص مجازاتها اعمال می‌گردد.”