اقرار مبتنی بر شکنجه
نویسنده : دیانی، عبدالرسول ؛
(3 صفحه – از 23 تا 25 )
خلاصه ماشینی: “سؤالی که مطرح است این است که آیا قاضی می‌تواند در برخی موارد متوسل به شکنجه شود؟آیا مسئولین کلانتری‌ها و یا شعب ادارات آگاهی برای کشف جرایم می‌توانند متوسل به شکنجه‌هایی شوند،در جایی که تنها وسیله کشف جرم همین راه باشد،با توجه به این که اصولا در طول تاریخ نیز شکنجه، وسیله‌ای برای اخذ اقرار و کشف جرم محسوب شده است؟ برای پاسخ به این سئوال،روایت «ابن حقیق»را-که در بالا ذکر آن رفت-مورد مطالعه قرار می‌دهیم که در کتاب بحار الانوار مرحوم مجلسی نیز آمده است(بحار ج 21 ص 31 باب 22). گویا فقهای محترم شورای نگهبان در اصل ممنوعیت شکنجه ایراد دارند و الا تعیین مصداق توسط قانونگذار مشکلی را پیش نمی‌آورد،یعنی باید اولا؛شورای نگهبان تکلیف اصل(38)قانون اساسی را معلوم کنند که آیا حکم مطلق است تو هیچگونه استثنایی بر آن وجود ندارد؟ثانیا؛در صورتی که قایل به وجود استثنائاتی می‌باشند دقیقا آن موارد را روشن نمایند. در این قانون که به قانون منع شکنجه موسوم شد،مصادیق شکنجه به شرح موارد هجده‌گانه زیر آمده است: 1-هر گونه اذیت یا آزار بدنی برای گرفتن اقرار و نظایر آن، 2-نگهداری زندانی به صورت انفرادی یا نگهداری بیش از یک نفر در سلول انفرادی، 3-چشم‌بند زدن به زندانی در محیط زندان و یا بازداشتگاه، 4-بازجویی در شب، 5-بی خوابی دادن به زندانی، 6-انجام اقداماتی که عرفا اعمال فشار روانی بر زندانی تلقی می‌شود، 7-فحاشی،به کاربردن کلمات رکیک، توهین و یا تحقیر زندانی در حین بازجویی یا غیر آن، 8-استفاده از داروهای روان‌گردان و کم و زیاد کردن داروهای زندانیان مریض، 9-محروم کردن بیماران زندانی از دسترسی به خدمات ضروری، 10-نگهداری زندانی در محل‌های با سر و صدای آزاردهنده، 11-گرسنگی و یا تشنگی دادن به زندانی و عدم رعایت استاندادهای بهداشتی و محروم کردن زندانی از استفاده از امکانات مناسب بهداشتی، 12-عدم طبقه بندی زندانیان و نگهداری جوانان یا زندانیان عادی در کنار زندانیان خطرناک، 13-جلوگیری از هواخوری روزانه زندانی، 14-ممانعت از دسترسی به نشریات و کتب مجاز کشور، 15-ممانعت از ملاقات هفتگی یا تماس زندانی با خانواده‌اش، 16-فشار روانی به زندانی از طریق اعمال فشار به اعضای خانواده زندانی، 17-ممانعت از ملاقات متهم با وکیل خود، 18-ممانعت از انجام فرایض مذهبی.”
آخرین دیدگاه‌ها