بررسی مسؤولیت کیفری نائم در قانون مجازات اسلامی

نویسنده : فرج اللهی، رضا ؛

(‎4 صفحه – از 50 تا 53 )

خلاصه ماشینی: “همچنین‌ “شیخ طوسی‌”می‌فرماید:خود نائم باید دیه‌ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و اله فرموده اند:از امت من سه‌ چیز برداشته شده است،و یا سه دسته از مردم فاقد مسؤولیت و تکلیف‌اند:1-کودکی که هنوز به سن‌ بلوغ نرسیده است؛2-دیوانه‌ای که هنوز بهبود نیافته‌است؛و3-خفته‌ای که هنوز بیدار نشده است را از مالش بپردازد زیرا شارع،نائم را سبب‌ دانسته و سبب باید از مال خود دیه را تأدیه‌ کند و مسؤولیت نائم را باید درباب اسباب‌ مورد بررسی و تحلیل قرار داد نه درباب‌ جنایات. بنابراین،عمل وی در قالب هیچ یک از این‌ سه مورد نمی‌گنجد،قائلین بدین قول،تنها استدلالی که کرده‌اند اینست که چون نائم‌ فاقد اختیار بوده و سبب مرگ شده ضامن‌ است و خود باید دیه را تحمل کند و به همین دلیل است که این مسأله را درباب‌ ماده(225)مقرر می‌دارد: «هرگاه کسی در حال خواب یا بیهوشی شخص را بکشد قصاص‌ نمی‌شود فقط به دیه قتل و ورتهء مقتول محکوم می‌شود» نفوس ذکر کرده‌اند. این قسمت را به دو حالت تقسیم‌ کرده‌اند:یک مورد دایه در قبال دریافت‌ اجرت و برای رفع نیاز خود شیردهی طفل‌ را عهده‌دار می‌شود،مورد دیگر به صورت‌ افتخاری این وظیفه را به عهده می‌گیرد در صورت اول،چنانچه بر اثر غلطیدن در حال خواب موجب تلف طفل شود یا صدماتی به او وارد آورد دیه آن را از مال‌ خود باید بپردازد و عمل شبه عمد است.”