قاعده حرمت اعانت براثم/ قسمت اول

نویسنده : محقق داماد، سید مصطفی ؛

(‎3 صفحه – از 16 تا 18 )

خلاصه ماشینی: “چون امر به‌ تقوا امر مستحبی است،و وجود این احتمال‌ مانع از اثبات حکم حرمت برای اعانه خواهد بود3 در رد این اشکال گفته شده است:«قرینه‌ بودن بعضی از جملات آیه مسلم نیست زیرا تناسب کلمه و موضوع برای عقل شهادت‌ می‌دهند که نهی در این جا برای تحریم است. 5 2-اشکال دیگری برای خارج نمودن آیه‌ به عنوان مستند قاعده اعانت بر اثم به شرح‌ زیر وارد کرده‌اند:«آنچه در عنوان قاعده آمده‌ «اعانت»می‌باشد و مفهوم اعانت این است که‌ یک نفر مباشر و فاعل و دیگری به عنوان‌ کمک و یاری دهنده در بعضی از مقدمات فعل‌ باشد درست آنچه در حقوق جدید معاونت‌ در جرم می‌گویند. ماده 723-هر کس بدون گواهینامه رسمی‌ اقدام به رانندگی و یا تصدی وسایل موتوری که‌ مستلزم داشتن گواهینامه مخصوص است بنماید و همچنین هر کس به موجب حکم دادگاه از رانندگی‌ وسایل نقلیه موتوری ممنوع باشد به رانندگی‌ وسایل مزبور مبادرت ورزد برای بار اول به حبس‌ تعریزی تا دو ماه یا جزای نقدی تا یک میلیون ریال‌ و یا هر دو حالت مجازات و در صورت ارتکاب مجدد به‌ دو ماه تا شش ماه حبس محکوم خواهد شد.”