شرح و تفسیر قانون مجازات اسلامی/ قسمت چهارم

نویسنده : اخوت، محمد علی ؛

(‎8 صفحه – از 46 تا 53 )

خلاصه ماشینی: “مضافا بر اینکه جرم مذکور از مصادیق جرائم منعکس در بندهای ب و ج‌ ماده 3 قانون راجع به مجازات اسلامی نبوده و بند دال ماده فوق هم علی فرض مشمول و ناظر بر مواردی است که رسیدگی و صدور حکم مقتضی و اجرای آن در محل وقوع جرم‌ انجام نگرفته باشد و در نظام قضایی جمهوری‌ اسلامی ایران نیز نسبت به قضایای محکوم‌بها و مختومه در نظام قضایی سابق ترتیب اثر مجدد داده نمی‌شود. قسمت اخیر ماده ده قانون مجازات‌ اسلامی مقرر داشته است: «در کلیه امور جزایی دادگاه نیز باید ضمن‌ صدور حکم یا قرار یا پس از آن،اعم از این که‌ مبنی بر محکومیت یا برائت یا موقوف شدن‌ تعقیب متهم باشد،نسبت به اشیاء و اموالی که‌ وسلیه جرم بوده یا در اثر جرم تحصیل شده یا حین ارتکاب استعمال یا برای استعمال‌ اختصاص داده شده حکم مخصوص صادر و تعیین نماید که آنها باید مسترد یا ضبط یا معدوم شود. » با توجه به ماده ده،اموالی مورد نظر قانونگذار قرار دارد که در حین انجام عملیات‌ مربوط به تعقیب جرم کشف می‌شوند این‌ اموال عبارتند از: 1-اموالی ک دلیل یا وسیله جرم بوده‌اند، مثل آلات و ابزار و صید موضوع ماده 14 قانون‌ اصلاح موادی از قانون شکار و صید اصلاحی‌ سال 1376 به موجب این ماده: «وسایل شکار و صید از قبیل تفنگ، فشنگ،نورافکن،دوربین چشمی،تور و قلاب ماهیگیری و سایر ادوات ارتکاب جرم‌ که مرتکبان اعمال یاد شده بالا به همراه دارند و همچنین موتور سیکلت‌هایی که به طور مستقیم برای شکار از آنها استفاده می‌شود.”