ایقاع: تعلیق و شرط فاسخ

نویسنده : فهیمی، عزیز الله ؛ شاهی، احد ؛

(‎23 صفحه – از 141 تا 163 )

خلاصه ماشینی: “در واقع، مبنای روایی بطلان طلاق معلق، روایت بکیر بن أعین از اهل‌بیت علیهم‌السلام است؛ در روایت مذکور، اعلام شده است: «اهل بیت‌(ع) فرموده‌اند که طلاق، تنها به صیغۀ طلاق از طرف زوج به زوجه؛ در حالی که با زوجه نزدیکی نشده باشد [طلاق در طهر مواقعه نباشد] و دو نفر [دو مرد عادل]، شاهد طلاق باشند، واقع می‌شود و هر امری، به استثنای این امور، باطل است» (سبحانی، جعفر، نظام‌الطلاق فی‌الشریعه الاسلامیه‌الغراء، جلد 2، چاپ اول، قم، مؤسسۀ امام صادق(ع)، 1414 ق، ص. بنابراین، به قانون‌گذار پیشنهاد می‌شود که، ماده‌ای را در این خصوص بدین شرح تصویب نماید: «قاعدۀ کلی بر امکان‌پذیر بودن تعلیق در ایقاعات است؛ مگر این‌که قانون حکمی برخلاف آن تصریح کرده باشد (مانند بطلان طلاق مندرج در مادۀ 1135 قانون مدنی) یا تعلیق در ایقاع با طبیعت و مقتضای آن مخالفت داشته باشد (مثل حق شفعه، خیار غبن و فسخ، از آن‌جایی که اجرای آن‌ها فوری است، تعلیق در اجرای حق شفعه، خیار غبن و فسخ با مقتضای آنها تعارض دارد)