پایان مسؤولیت قراردادی؟ (1)

مترجم : نوروزی، حسین ؛ نویسنده : اریک ساو ؛

(‎38 صفحه – از 109 تا 146 )

خلاصه ماشینی: “یعنی ضرری که به دنبال عدم ایفا یه ایفای‌ نامناسب تعهد،به متعهدله تحمیل شده است یا برعکس طبق نظر نویسندگانی که قایل به‌ پایان مسؤولیت قراردادی‌اند،منظور جلب رضایت متعهد،نسبت به آنچه از اجرای تعهد انتظار داشته است،می‌باشد؟ 3-ترسیم این مطالعه کاملا جدید است و به این منظور باید به‌طور دقیق مفهوم‌ مسؤولیت قراردادی تبیین شود،سپس این مفهوم را انکار کرد. بنابراین سئوالات عمده،در پردهء خفاء می‌ماند،مثلا سؤال مربوط به این موضوع که آیا فسخ و اجرای اجباری مقرر در بند 2 ماده 1184 به نفع متعدله را انتخاب کنیم یا حسب مادهء 1144 امکان اجرای‌ تعهد را به هزینه متعد فراهم کنیم؟بویژه نویسندگانی که مسؤولیت قراردادی و مسؤولیت ناشی از جرم را به هم نزدیک می‌کنند به خاطر آن است که خسارتها را از جنبهء نقش جبران‌کنندگی‌شان ملاحظه نمی‌کنند. (2)-حقوق مسؤولیت: 13-مسؤولیت قراردادی مورد تظلمات قانونی زیادی قرار گرفته است که این امر باعث تشدید تعارض بین مسؤولیت ناشی از جرم می‌شود، همچنین اصل راجع به قابل جمع نبودن دو نوع مسؤولیت‌1قابل توجیه نخواهد بود و جبران خسارت برخی زیان‌دیدگان را با مشکل مواجه می‌کند. اگر رویهء قضایی اصول راجع به مسؤولیت ناشی از جرم را وارد زمینهء قراردادی می‌کند و اگر قانونگذار هم می‌تواند نظامهای قابل اجرا بر طرفین‌ قرارداد را به‌طور یکسان بر اشخاص ثالث اعمال نماید،تنها به این دلیل است که نقش‌ خسارتهای پرداخت شده به متعهدله در مورد عدم اجرای تعهد،و نقش خسارتهای‌ پرداخت شده به قربانی در حقوق جرایم،یکسان است.”