نقد و نظر، نامه و خبر، حال و اثر: نگرشی عمیق بر آموزش غیر حضوری قضات [نقد تفصیلی سیاستگذاری آموزشی قوه قضائیه]

نویسنده : شریفی، مجتبی ؛

(‎14 صفحه – از 193 تا 206 )

خلاصه ماشینی: “نقد و نظر،نامه و خبر،حال و اثر و چند مقاله دیگر: *** نگرشی عمیق بر آموزش غیرحضوری قضات‌ [نقد تفصیلی سیاستگذاری آموزشی قوه قضائیه‌] مجتبی شریفی معاون آموزش و تحقیقات دادگستری خراسان چهارچوب سیاستهای آموزشی قوه قضائیه که به وصف نوین موسوم شده است،شعار کلی‌ خود را ایجاد حال و هوای آموزشی و شور و شوق فراگیری در میان کارکنان قضایی و کارکنان اداری قرار داده است به آن امید که بتواند با رفع موانع و روادع آموزشی و تحقیقاتی به حذف بازدارنده‌ها (Involvers) بپردازد و جهت نیل به این مقصود بر آموزش غیرحضوری به عنوان بهترین نحوهء آموزشی در قوهء قضائیه تأکید تام دارد و در این بخش روشهای گوناگونی را پیشنهاد نموده تا حسب علاقه،انگیزه و نیاز،فراگیران‌ وارد جرگهء آموزش غیرحضوری شوند،اما عدم نگرش به زیر ساختهای فرهنگی و عدم‌ تفکیک میان انگیزشهای درونی و بیرونی و خلط بازآموزی و یا به روز نگاه داشتن‌ آموخته‌ها با اصل آموزش،احاله نمودن انتخاب موضوع و مقولهء آموزشی و روش آن به‌ افراد(در حالی که هرگز چنین صلاحیتی با این شمول در آنها وجود ندارد)و نادیده گرفتن دو زوج دیگر تحقق گزینه‌های آموزشی که عبارتند از: 1-تحلیل تجربی وظایف،مهارتها و ویژگیهای شخصیتی 2-استراتژی و اهداف سازمانی که در کنار نظرخواهی از افراد در خصوص دوره‌های مورد نیاز و علاقه می‌تواند تعیین گر سیاست آموزشی قوه باشد و در ادامه خلط ارزشیابی آموزشی با آموزش در بخشی از برنامه آموزشی مانند موارد مربوطه به«رأی قوی و مستحکم»که در مقوله‌ ارزشیابی آموزشی قرار می‌گیرند نه خود آموزش و نادیده گرفتن اهمیت و رکنیت‌ دانشجو که انتخاب استاد،نحوهء کلاس‌داری،نحوهء آموزش،انتخاب موضوعات‌ آموزشی و…”