قوانین سولون

نویسنده : ویل دورانت ؛

(‎12 صفحه – از 67 تا 78 )

خلاصه ماشینی: “قوانین سولون‌33 در اواخر قرن هفتم قبل از میلاد کینهء بینوایان علیه ثروتمندان-که کاملا از پشتیبانی قانون برخوردار بودند-سخت تحریک شد و اوضاع آتن به سرحد انقلاب‌ کشیده شد به گفته پلوتارک اختلاف ثروت میان غنی و فقیر به اوج خود رسیده بود و به نظر می‌رسید که شهر در اوضاع خطرناکی به سر می‌برد و هیچ وسیله‌یی برای‌ جلوگیری از اغتشاش وجود نداشت مگر یک قدرت استبدادی،فقرا می‌دیدند که هر ساله وضع آنان بدتر می‌شود و حکومت و ارتش در دست اربابان است و دادگاههای‌ فاسد همواره بر ضد ایشان رأی می‌دهند،پس برای تعدیل ثروت آماده قیام شدند، توانگران که دیگر نمی‌توانستند با قوانین جاری قروض خود را وصول کنند به قوانین‌ پیشین توسل جستند و در برابر توده‌ها که نه تنها اموال آنان بلکه نظام اجتماعی و دین‌ و تمدن ایشان را هم تهدید می‌کردند،به دفاع برخاستند. چون سولون دانست که نمی‌تواند نقشهء اصلاحات خود را جز به کمک بازرگانان و صنعتگران و سهیم کردن آنان در امور دولت‌ اجرا کند،اهالی آتیک را بر حسب دارایی به چهار گروه تقسیم کرد:گروه اول«دارندگان‌ پانصد پیمانه»،و ایشان کسانی بودند که درآمد سالیانهء آنان برابر پانصد پیمانه از محصولات کشاورزی بود؛گروه دوم کسانی بودند که درآمد آنان به سیصد تا پانصد پیمانه می‌رسید؛گروه سوم مردمی بودند که درآمد آنان بین دویست تا سیصد پیمانه‌ بود؛گروه چهارم شامل سایر مردم آزاد می‌شد. قوانین سولون مجلس سنای سابق،یعنی مجلس آریوپاگوس،را در رأس دولت‌ ابقا کرد،با این تفاوت که آن را از انحصار منتفذان قدیم بیرون آورد و قلمرو قدرت آن‌ را محدود کرد و درهای آن را به روی تمام افراد طبقهء اول گشود.”