بررسی جرم سقط جنین در حقوق ایران

نویسنده : مظفری، احمد ؛

(‎28 صفحه – از 49 تا 76 )

خلاصه ماشینی: “اما باتوجه به‌ وحدت ملاک به نظر می‌رسد بتوان تعاریف مذکور در ماده 2 قانون حدود و قصاص‌ (ماده 206 قانون مجازات و 271 همین قانون و ماده 2 قانون حدود و قصاص سابق) را که تعریف قتل عمدی و شبه عمدی و خطائی است در خصوص تعاریف سقط جنین‌ عمدی شبه عمد و خطائی نیز مورد استفاده قرار دارد23سقط جنین عمدی:با بهره‌گیری از مواد 206 و 271 قانون مجازات اسلامی‌ سال 1370(بخش حدود،قصاص و دیات)و نظریه اداره حقوقی قوه قضائیه‌ و ماده 622 قانون مجازات اسلامی(بخش تعزیرات)مصوب 2/3/75 که‌ مقرر می‌دارد «هرکس عالما و عمدا به واسطه ضرب یا اذیت و آزار زن حامله،موجب سقط جنین وی شود علاوه بر پرداخت دیه یا قصاص حسب مورد به حبس از یک تا سه سال‌ محکوم خواهد شد» می‌توان سقط جنین را در موارد ذیل عمدی دانست: 1-مرتکب قصد سقط جنین(عمل)را داشته باشد 2-عمل یا استفاده از وسایلی که نوعا سقطکننده است انجام شده باشد 3-سقط جنین صورت پذیرد بنابراین برای تحقق سقط جنین عمدی سه شرط لازم است:شرط اول اینکه اراده که در جرائم عمد و غیرعمد شرط است محرز باشد و اراده‌ مرتکب مختل نباشد مانند صغیر و مجنون. ماده‌ 623 قانون فوق اعمال می‌گردد این ماده مقرر می‌دارد«هرکس به واسطه دادن ادویه‌ یا وسایل دیگری موجب سقط جنین زن گردد به 6 ماه تا یک سال حبس محکوم‌ می‌شود و اگر عالما و عامدا زن حامله‌یی را دلالت به استعمال ادویه یا وسائل دیگری‌ نماید که جنین وی سقط گردد به حبس از 3 تا 6 ماه محکوم خواهد شد مگر این‌که‌ ثابت شود این اقدام برای حفظ حیات مادر می‌باشد و در هر مورد حکم به پرداخت دیه‌ مطابق مقررات مربوط داده خواهد شد»وسائل مذکور ممکن است شیمیائی یا مصنوعی باشد مانند دادن ادویه و مشروبات و مأکولات و ممکن است فیزیکی باشد مانند به کار بردن وسائل جراحی یا وسائل دیگر که موجب باز شدن دهانه مخصوص‌ رحم گردد و یا کورتاژ(تراشیدن انساج).”