مسئولیت مدنی و کیفری پزشک

نویسنده : موسوی بجنوردی، سید محمد ؛

(‎6 صفحه – از 39 تا 44 )

خلاصه ماشینی: “از بعد اخلاقی نیز،چگونه می‌توان جزای احسان و نیکی را به بدی داد، و از انسانی که همهء کوشش و دانش پزشکی خود را در راه درمان بیمار بکار برده‌ است خسارت گرفت؟و این معنی برخلاف حکم عقل عملی است«هل جزاء الاحسان إلا الاحسان»ضامن دانستن محسن بحکم عقلاء بما هم عقلاء نباید، «ما علی المحسنین من سبیل»بملاک شکر منعم و جزو آراء محمود است،و قهرا قاعده ملازمه جاری می‌شود. 1 نسبت بین دلیل وجوب حفظ نفس محترمه و حکم به ضمان پزشک‌ مباشر دراتلاف؟ بدین معنی که آیا پزشک حاذق مباشر که مکلف به حفظ نفس محترمه‌ بعلاج مرض می‌باشد،چنانچه عمل و یا مداوای وی منجر به تلف گردد ضامن‌ است یا نه؟ فقهاء عظام قدس الله اسرار هم در مورد ضمان و یا عدم ضمان اختلاف نظر دارند: 1-مرحوم حاج شیخ محمد حسین اصفهانی(کمپنی)ضمان را محال‌ می‌داند،مبنی براینکه اگر فعل او منجر به تلف گردد،تلف او خطائی است و موضوع فی الحقیقه علاج مریض است و در صورت تضمین باب طبابت به کلی‌ بسته می‌شود.”