مطالعه ای در اصول حقوق بین الملل (4)

نویسنده : کمایستانی، کرم علی ؛

(‎14 صفحه – از 139 تا 152 )

خلاصه ماشینی: “7 اصل همزیستی مسالمت‌آمیز The Peaceful Coexistance الف-دکترین این اصل در شکل فعلی آن نخستین بار توسط سه کشور چین،هند و برمه‌ تحت عنوان اصول پنجگانهء(1)احترام متقابل به تمامیت ارضی و حاکمیت، (2)عدم تجاوز متقابل،(3)عدم مداخلهء متقابل در امور داخلی یکدیگر، (4)تساوی و منافع متقابل و(5)همزیستی مسالمت‌آمیز،مطرح شد و نه تنها مورد حمایت و تأیید یکجا و متشکل کشورهای جهان سوم قرار گرفت بلکه سایر کشورها نیز آن را پذیرفته‌اند. مجمع عمومی سازمان ملل با صدور قطعنامه شماره 91/31 در 14 دسامبر 1976 ضمن تقبیح این دخالت‌ها اعلام نمود: «هرگونه مداخله آشکار یا پنهان،مستقیم یا غیر مستقیم،از جمله‌ گردآوری و اعزام نیروهای مزدور از سوی یک کشور یا گروهی از کشورها و هر عمل نظامی،سیاسی،اقتصادی یا شکل دیگر از مداخله در امور داخلی یا خارجی کشورهای دیگر را،صرفنظر از کیفیت روابط متقابل و نظام‌های اجتماعی و اقتصادی آنها تقبیح می‌کند. »143 دیوان این ادعای بعضی از دولتها از جمله دولت ایالات متحده را مبنی بر اینکه اصل عدم مداخله نمی‌تواند یکی از اصول حقوق بین الملل باشد زیرا در منشور ملل متحد ذکر نشده است بی‌اساس خواند و در همین رأی اعلام نمود: «این اصول در منشور ملل متحد ذکر نده است،ولی منشور نخواسته‌ همهء اصول حقوق بین الملل را بیان کند. علمای حقوق از جمله استارک (Stark) ،روسو (Rousseaw) ،بروان‌لی‌ (Brownlie) ،باوت (Bowett) ضمن بررسی آراء دیوان اصل عدم‌ مداخله را به عنوان یکی از اصول مسلم حقوق بین الملل در نوشته‌های خود ذکر کرده‌اند.”