اقرار غیر مجرد

نویسنده : شهیدی، مهدی ؛

(‎17 صفحه – از 40 تا 56 )

خلاصه ماشینی: “بنابراین مطالب این مقاله در دو گفتار زیر آورده می‌شود: گفتار نخست-اقرار مرکب-گفتار دوم-اقرار مقید(به معنی اعم منظور از اقرار مرکب اخباری است که از دو یا چند جمله تشکیل شده باشد، مانند اینکه خوانده در پاسخ ادعای خواهان بر اینکه،خوانده مبلغ یک میلیون‌ ریال از او وام گرفته است،بدون فاصله بین دو جمله بگوید:«مبلغ مزبور را وام‌ گرفتم و بعدا دین خود را اداء کردم. مسأله 1- هرگاه مقر،موضوع ادعا را با افزایش قیدی که قانونا اعتبار ان را از بین ببرد،مورد اقرار قرار دهد،آیا خواهان می‌تواند این اقرار را تجزیه کرده‌ و اصل جمله مقید را بپذیرد و قید را انکار کند؟مثلا هرگاه خوانده در برابر خواهان که مدعی است از خوانده مبلغ یک میلیون ریال طلبکار است،بگوید، یک میلیون ریال بابت باخت در قمار به خواهان بدهکارم،آیا می‌توان با استناد به‌ جمله بدون قید،خوانده را مدیون خواهان دانست و برای اثبات قید و مقید یعنی‌ ارتباط دین به قمار،از خوانده دلیل مطالبه کرد؟ ممکن است بدوا با این استدلال که،اقرار مزبور،از آن جهت که حقیقتا وجود قید باوجود مقید یعنی موضوع باخت در قمار بودن با موضوع دین بودن، منافات دارد و طبق ماده 654 ق.”