نظری بر تفسیر شورای نگهبان پیرامون رای عدم اعتماد

نویسنده : مهرپور، حسین ؛

(‎18 صفحه – از 22 تا 39 )

خلاصه ماشینی: “لازمه برداشتی که طرفداران نظر اول از اصل 135 دارند این است که اگر هیأت وزیران در دوران تصدی خود در مورد مسائل مهم و مورد اختلاف از مجلس درخواست رأی اعتماد کرد و در مجلس‌ کسی رأی اعتماد نداد بلکه چند نفری رأی عدم اعتماد دادند و بقیه هم رأی‌ ممتنع دادند یا آنجا که به لحاظ تغییر بیش از نیمی از هیئت وزیران،از مجلس‌ برای هیأت وزیران درخواست رأی اعتماد می‌شود و نتیجه رأی‌گیری همان وضع‌ فوق الذکر است باید هیأت وزیران را مورد اعتماد مجلس تلقی نمود و بر ادامه‌ کارش صحه گذاشت،آیا واقع این نتیجه است؟حقیقت این است که‌ وقتی در شورای بازنگری این اصل تنظیم شد هدف صرفا اعلام این مطلب بود که‌ وزراء تا وقتی به لحاظ استیضاح یا موجبات دیگر درخواست رأی اعتماد،با عدم‌ اعتماد مجلس مواجه نشدند در سمت خود باقی هستند و اصل مطلب هم برای‌ رساندن این منظور بود که به صرف تغییر مجلس اخذ رأی اعتماد برای دولت‌ لازم نیست مگر اینکه یکی از موجبات درخواست رأی اعتماد وجود داشته باشد و (1)-اشاره به اظهارات آقای هاشمی رفسنجانی در شورای بازنگری که در صفحات آینده‌ به آن خواهیم پرداخت.”