مسئله لاشه کشتیهای غرق شده در دریای آزاد از نظر حقوق بین المللی
نویسنده : جی.استارکل ؛ مترجم : فیوضی، رضا ؛
(16 صفحه – از 191 تا 206 )
خلاصه ماشینی: نتیجه در پایان،این سؤال مطرح می‌شود که در مورد لاشه کشتیهای غرق شده چه راه حلهائی را می‌توان در نظر گرفت؟بموجب اصل حاکمیت صاحب پرچم،هر کشور حق دارد صلاحیت و حاکمیت خود را بر کشتیهای غرق شده ادامه دهد و تنها او است که بموجب قوانین داخلی خود تعیین می‌کند از چه تاریخی کشتی غرق شده او را باید مال بلا صاحب دانست. بنابر این،در قلمرو دو گانه حقوق داخلی و حقوق بین الملل است که مجازات جنایات جنگ و جنایات علیه بشریت نهفته و صحت این گفته از نظر تاریخی به اثبات رسیده است. در پایان جنگ دوم جهانی،اساسنامهء دادگاه نظامی بین المللی نورنبرگ به موافقتنامهء لندن مورخ 8 اوت 1945 ضمیمه شد و نیز دادگاه مزبور در حکم خود این قواعد را بیان کرد. (2)اساسنامهء دادگاههای نورنبرگ و توکیو(مورخ 8 اوت 1945 و 19 ژانویهء 1946):از نظر حقوق بین الملل جزائی این متنها حائز اهمیت بسیاری است و بویژه در مورد تعریف بین المللی اتهامات جنائی در خور توجه می‌باشد. اما در قرارداد 1949 ژنو با قبول این امر که جنایت جنگ به عنوان تجاوز به حقوق انسانی قابل مجازات است،این امکان فراهم شد که اعمال مجرمانهء افراد نیز مشمول مجازات فردی قرار گیرد. از این پس،نظریهء زیر در دکترین و اندیشه‌های حقوقی مدافعانی پیدا کرد: نقض قوانین و عرف جنگ نشان‌دهندهء سیاستی است که الهام بخش دولت در اعمال و رفتار او است؛حال آنکه تخطی از حقوق انسانی،ناشی از ابتکارات فردی است و در زمرهء اعمالی قرار دارد که فقط از نظر وجدان انسانی،اعمال جنایتکارانه تلقی می‌شوند. در این حال،جنایت جنگ به عنوان تخطی از موازین حقوق عمومی که بوسیلهء قوانین و عرف جنگ نمی‌توان توجیهی برای ارتکاب آن یافت،تعریف شده است.
آخرین دیدگاه‌ها