جنایات جنگ و جنایات علیه بشریت

نویسنده : ژاک فرانسیون ؛ مترجم : اردبیلی، محمد علی ؛

(‎48 صفحه – از 207 تا 254 )

خلاصه ماشینی: دیوان کشور پس از آنکه برای موافقتنامهء لندن مورخ‌ 8 اوت 1945 و اساسنامهء ضمیمهء آن ارزشی همانند یک معاهدهء بین المللی‌ قائل شد،نتیجه گرفت که جنایت علیه بشریت که در بند«ج»مادهء 6 اساسنامه تعریف شده است،به عنوان متن قانونی مربوط به جرم جزء حقوق‌ موضوعهء فرانسه محسوب می‌شود و عناصر تشکیل دهندهء آن با جنایت جنگ‌ که در مادهء 80(مادهء 70 جدید)قانون کیفر ارتش آمده متفاوت است. در عرصه حقوق بین الملل،نظریه حقوقی معاصر بیشتر بر ماهیت و اهمیت خاص جنایات جنگ و جنایات علیه بشریت پافشاری می‌کند و از این موضوع نتیجه می‌گیرد که وقتی پای اعمال خلاف حقوق طبیعی،عرف‌ بین الملل و اصول کلی حقوق کیفری که ملل متمدن آن را شناخته‌اند در میان باشد،مرور زمان نمی‌تواند هیچگونه نقشی در این میان بازی کند. این دو قرار داد صریحا عدم شمول مرور زمان را نسبت به جنایات جنگ و جنایات علیه‌ بشریت اعلام می‌دارند؛اما شعاع عمل آنها در نظام بین الملل به دلیل‌ نبودن ابزار کافی برای مجازات این جنایات از نظر حقوقی محدود است. در نتیجه، یک قرار داد بین المللی(به عنوان مثال،قرارداد سازمان ملل متحد مورخ 26 نوامبر 1968 که عدم شمول مرور زمان را نسبت به جنایات جنگ و جنایات علیه بشریت اعلام کرده بود)نمی‌تواند اثری بر تعقیب مجدد و مجازاتهائی که از نظر قوانین داخلی مشومول مرور زمان شده‌اند،داشته باشد.