میراث نفرت (تحقیقی در مسائل حقوقی و عوامل روانی و اجتماعی جنایات جنگ جهانی دوم)

نویسنده : صانعی، پرویز؛

(‎8 صفحه – از 41 تا 48 )

خلاصه ماشینی: “بااین تفسیر تاریخ شروع مدت مرور زمان از اول ژانویه سال 1950 حساب میشود و این امکان بوجود آمده است که تا 5 سال‌ دیگر یعنی تا اول ژانویهء سال 1970 سایر جنایتکاران جنگ دوم جهانی مورد تعقیب قرار گرفته بمجازات برسند. دادگاه‌ نورنبرگ در اول اکتبر 1946 یعنی پس از 10 ماه رسیدگی و استماع شهادت‌ شهود،مدافعات متهمین و وکلای آنان و بررسی کلیه مدارک و اسناد موجود منجمله فیلمهای مستندی که از جریان تخریب و انهدام ملیونها نفر تهیه شده بود آراء خود را اعلام داشت. ولی بعدا توسط دادگاههای آلمان غربی و مطابق قوانینی که برای‌ ریشه‌کن کردن نفوذ حزب نازی وضع شده بود5بزندان محکوم شد و پس از مدتی‌ آزاد گردید و هنوز زنده است. شهادت کمپکا شوفر هیتلر نیز که مهمترین دلیل مرک برمان‌ محسوب میشد در 1960 اعتبار خود را از دست داد چون نشان یکی از افرادی‌ را که در شب حادثه همراه برمان بود و گمان میرفت مرده باشد،بازیافتند و دانستند که او زنده است و این شخص گفت که او برمان و دوست دیگرشان آنشب‌ از خطر مرگ رسته و صبح روز بعد یکدیگر را ترک گفته بودند برمان کاملا صحیح‌ و سام بوده است. وقتی اشپیر زبان باعتراض گشود و گفت که تخریب‌ کلیه وسائل مورد احتیاج باعث مرگ و فنای ملیونها مردم آلمان خواهد شد هیتلر بار دیگر اعتقاد خود را نسبت به فلسفه«بقاء صلح»ابراز کرده گفته بود که ملت آلمان شایسته زندگی نیست و اضافه کرده بود«وقتی ما در جنگ شکست‌ بخوریم مردم آلمان نیز از بین.”