چگونه وصیتنامه خود را بنویسیم (موضوع حقوقی بزبان ساده و برای همه)

نویسنده : مهدوی دامغانی؛

(‎6 صفحه – از 21 تا 26 )

خلاصه ماشینی: “پس خواننده توجه دارد که هیچکس نمیتواند بیشتر از یکسوم از اموال و املاکی را که پس از فوتش(بعد از وضع و کسر بدهی‌های مسلم او و حقوقی که دیگران بر او و اموال او دارند)بعنوان«ماترک»او باقی میماند،مورد وصیت‌ تملیکی قرار دهد بطور مثال اگر بنده نویسنده دو باب خانه دارم و پس از فوتم یکباب از این دو باب خانه برای پرداخت بدهی‌ها و تأمین هزینه‌های ضروری حین الفوتم اختصاص‌ داده شده است(یا وراث و طلبکاران آنرا بدین منظور انتخاب کرده‌اند)(بشرحیکه در قانون‌ امور حسبی مقرر است)فقط معادل دو دانگ مشاع از آن یکباب خانه دیگری را که بملکیت‌ من باقی میماند-(یعنی بعنوان ماترک من مشخص میشود)میتوانم مورد وصیت تملیکی قرار دهم و فقط همان دو دانگ را میتوانم بکسی ببخشم،ولی اگر مثلا سه دانگ آنرا وصیت کنم‌ نسبت بیکدانگ مازاد بر دو دانگ وصیت من نافذ نیست(یعنی معتبر نیست)مگر آنکه،وارث‌ یا وارثانم وصیت مرا نسبت بآن یکدانگ دیگر نیز حسب السهم خود قبول کنند و اجازه دهند و بر همین قیاس است در مورد سایر اموال و حقوق. اداره ثبت یا هر مرجع دیگری که بموجب آئین‌نامه وزارت دادگستری برای قبول‌ اسناد امانتی تعیین شود و سند امانت را قبول کرده باشد مکلفست بعد از اطلاع بفوت وصیت‌ کننده وصیتنامه را به دادگاه بخشی که برای رسیدگی بامور راجع بترکه متوفی صالح‌ است بفرستد تا دادگاه طبق تشریفات خاص و مقررات معینی آن وصیتنامه سری را باز کند و مفاد آنرا در صورت قابل ترتیب اثر بودن(یعنی در صورتیکه براساس راهنمائیهائی که در این مقاله شده است)اجرا نماید.”