علم شخصی قاضی

(‎20 صفحه – از 119 تا 138 )

خلاصه ماشینی: “جدید که مکمل بند ماده 61 آئین دادرسی است،از یک‌ طرف میگوید که«قاضی میتواند بعنوان وظیفهء قضائی خود رأسا به طرح‌ وسائل دفاعی،که جنبهء حقوقی محض دارد،بپردازد،مبنای حقوقی مورد استناد اصحاب دعوی هرچه می‌خواهد باشد»از سوی دیگر قاضی«نمی‌تواند بی‌آنکه‌ قبلا طرفین را برای بیان ملاحظات و نظراتشان دعوت کرده باشد مستند تصمیم خود را آن قسم از وسائل دفاعی حقوقی قرار دهد که‌ خود وی رأسا بعنوان وظیفهء قضائی مطرح کرده است». همچنین پیش می‌آید که قاضی بدون آنکه به نقض قواعد حقوقی‌ لازم الاجراء بپردازد،بر اساس تجربهء شخصی در مسائل شغلی و یا در نتیجهء رفت و آمد به برخی از محافل(و با توجه به این نکته که همه اطلاعاتی‌ که قاضی در زمینه‌ای خاص دارد قابل ترافع حضوری است)بیش از قاضی‌ دیگر،درمورد وجود و اهمیت و یا عدم تقصیر ونیز ضرر و زیان مربوط به فعالیتهای مورد اختلاف امکان ارزیابی داشته باشد. فردای محاکمه و پیش از تقاضای‌ استیناف توسط وکیل مدافع،وی در گفتگوی خصوصی خود با یکی از اعضای دادگاه به تفسیر رأی صادر پرداخت و به وی گفت:«اکنون‌ میتوانم به شما بگویم که به مناسبت سختگیری خود به هیچوجه متأسف‌ نباشید زیرا اینها مقصر بوده‌اند»البته دادگاه استیناف با این استدلال‌ که قضیهء مذکور ماهیتا جنائی است اعلام عدم صلاحیت کرد و در نتیجه قضیه برای تحقیق به مقر دادگاهی که قبلا در این مورد قضاوت‌ کرده بود برگشت داده شد تا اتهام در دادگاهء جنائی مطرح شود.”