دیوان کیفری بین المللی

مترجم : بیگ زاده، ابراهیم؛

(‎14 صفحه – از 299 تا 312 )

خلاصه ماشینی: ایجاد محاکم کیفری بین‌المللی برای یوگسلاوی سابق و برای روآندا به ترتیب در سالهای 1993 و 1994 از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد بر اساس فصل هفتم منشور ملل متحد علی رغم صلاحیت محدودشان نشان از پیشرفتی قطعی در این زمینه است. جامعه بین‌المللی،پنجاه سال پس از اعلامیه‌ جهانی حقوق بشر و پنجاه سال پس از امضاء کنوانسیون بین‌المللی منع نسل‌کشی، سرانجام نهادی دائمی برای خود ایجاد کرد که نه فقط جنایات خطیری که وجدان‌ معاهدهء رم،که همان اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی است،در 17 ژوئیه 1998، بمثابه مرحله‌ای سرنوشت ساز برای عدالت بین‌المللی تلقی شده است. ماده یک این اساسنامه اشعار می‌دارد:«بدین وسیله یک دیوان کیفری‌ بین‌المللی به صورت دائمی ایجاد می‌شود که می‌تواند صلاحیت خود را در مورد اشخاص برای شدیدترین جنایات بین‌المللی اعمال نماید. دومین هدف‌ آنها کسب این اطمینان از دولتهاست که از استفاده از امکانی که معاهده رم‌ (اساسنامه دیوان)برای خارج کردن جنایات جنگی از صلاحیت دیوان برای یک دورهء هفت ساله در اختیار آنان قرار داده است صرفنظر نمایند. 2. مورد فرانسه شورای قانون اساسی فرانسه،به درخواست مشترک رئیس جمهور و نخست وزیر،تشکیل شد و در تصمیم مورخ 22 ژانویه 1999 خود اعلام کرد که‌ تصویب معاهده رم(اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی)مستلزم بازنگری در قانون‌ اساسی است. نتیجه‌گیری به عنوان نتیجه‌گیری باید گفت که دیوان در بهترین حالت قبل از سه یا چهار سال نمی‌تواندبه طور واقعی ایجاد شود؛و عملکرد مطلوب‌تر آن نسبت به عملکرد محاکم کیفری بین‌المللی برای یوگسلاوی سابق و روآندا،بستگی زیادی به شورای‌ امنیت سازمان ملل متحد و حسن نیت دولتها دارد.