مبانی بارگذاری لزوم و جواز در قراردادها

نویسنده : حشمتی، ابوالفضل؛ بیاتی، محمد حسین؛

(‎15 صفحه – از 11 تا 25 )

چکیده:
منظور از اصل لزوم چنین است که عقود منعقده، متزلزل و فاقد ثبات نبوده و متعاقدین قدرت بر فسخ آن را نداشته باشند و مراد از جواز عقد این است که طرفین حق برهم زدن عقد را دارا باشند. اصل لزوم یکی از پرکاربردترین قواعد فقهی محسوب می‌شود و در ابواب مختلف فقه و حقوق و تفسیر قراردادها به کارمی آید. از جمله موارد کاربرد اصاله اللزوم این است که اگر عقدی منعقد گردد و قانونگذار تصریحی به لزوم و جواز ننموده باشد و برای ما تردید حاصل شود که آیا عقد منعقده لازم است یا جایز اصل را بر لزوم عقد می‌گذاریم و می گوییم هیچیک از طرفین بدون وجود سبب فسخ حق برهم زدن عقد را ندارد «ذوات الاسباب لاتحصل الا باسبابها». آیا در عقد معوض و غیر معوض اصل بر لزوم است یا جواز؟ فلسفه انصراف اعمال حقوقی به لازم و جایز چیست؟ این نوشته در پی یافتن پاسخ برای پرسش‌های مذکور می‌باشد