تحلیل بند ١٤ ماده ٥٥ قانون شهرداری مصوب ١٣٤٥ در خصوص ساختمان فرسوده

نویسنده : رضایی، کاوه ؛ محمدزاده، حسن ؛ نوربخش، سیدعلی ؛ تیر افکن، بهنام ؛ تیر افکن، نسترن ؛

(‎22 صفحه – از 265 تا 286 )

چکیده:
هریک از انواع مسئولیت مدنی بر مبنایی توجیه می گردند فلذا باید روشن گردد که شهرداری بر چه اساسی در برابر زیان دیدگان مکلف به جبران خسارت است؟ نظریه ی تقصیر، خطر و یا تضمین حق؟ یکی از این مسئولیت هایی که بر عهده شهرداری می باشد، مسئولیت ناشی از مالکیت و حفاظت از بناها می باشد که در بند ١٤ ماده ٥٥ قانون شهرداری مصوب ١٣٤٥ پیش بینی شده است. چنانچه در این خصوص تقصیر شهرداری در قبال زیانده گان ساختمان های فرسوده مسئول خواهد بود علاوه بر آن باید به شرح و بسط شرایطی پرداخت که می بایست جمع آیند تا شهرداری در برابر مالکین ساختمان فرسوده مسئول قرار گیرد. در این پایان نامه برآنیم تا مسئولیت مدنی شهرداری را به عنوان متولی اصلی امر ساخت و نگهداری تعمیر و نگهداری ساختمان های فرسوده با وحدت ملاک قراردادن ماده ٥٥ قانون شهرداری و همچنین مواد ١٢٢ و ٣٣٣ قانون مدنی، مورد بررسی قرار داده تا بدین نکته ی اساسی برسیم که آیا مسئولیتی از لحاظ قانونی برای نهاد مذکور در صورت وقوع خسارت متصور است یا خیر؟ و آیا زیاندیدگان می توانند باطرح دعاوی حقوقی یا شکایات کیفری علیه شهرداری به حقوق از دست رفتهی خود نایل شوند؟ دامنه ی مسئولیت مدنی شهرداری در قبال خسارات ساختمان های فرسوده و جبران زیان های وارده تا چه اندازه است؟ روشن است که چنانچه شهرداریها در وظایف محوله خود در قبال ساختمان های فرسوده در جهت مرمت و اختصاص دادن اعتبارات کوتاهی یا قصور داشتند و در همین راستا خساراتی وارد گردد مسئول جبران خسارات وارده خواهند بود.