نابرابری جنسیتی در ایران

نویسنده : خداخواه، نسیم ؛

(‎10 صفحه – از 49 تا 58 )

چکیده:
نابرابری جنسیتی از مسایلی است که از گذشته دور همواره با بشر بوده است و فقط در شرایط زمانی و مکانی و برحسب فرهنگ هر جامعه نوع نابرابریها فرق کرده است. خانواده به عنوان نخستین نهادی که فرد در آن چشم می گشاید، اعم از اینکه خانواده به کشورهای توسعه یافته یا درحال توسعه تعلق داشته باشد مهترین عامل در انتقال تبعیض جنسیتی است، زیرا کودک به دلیل خالی بودن ذهنش در سالهای اولیه زندگی و همچنین ارتباط تنگاتنگش با افراد خانواده به ویژه مادر، بسیار تحت تاثیر اندیشه ها و باورهای او (مادر) قرار میگیرد. نابرابری جنسیتی در امکان دسترسی به فرصته ای گوناگون اقتصادی، اجتماعی و سیاسی یکی از چالشهای مهم در کشورهای خاورمیانه همچنین ایران است. نابرابری جنسیتی یک ویژگی غالب در کشورهای درحال توسعه است. نابرابری جنسیتی با اشکال مختلف و به صورت نابرابری در آمدی، نابرابری در دستیابی به فرصت ها، نابرابری آموزشی، نابرابری در دسترسی به اشتغال رسمی، موقعیت های مدیریتی و سیاسی و بالاخره نابرابری در قدرت چانهزنی در درون خانواده ظاهر می شود. برابری میان مردوزن، مبنای کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض میان زن و مرد از شعارهای جذابی است که ریشه آن را باید در دیدگاهی جستجو کرد که به برابری جنسیتی مرد و زن معتقد است. گزارش سال ٢٠١٦ مجمع جهانی اقتصاد نشان می دهد پر شدن شکاف کامل بین زنان و مردان به آهستگی پیش میرود. افزون بر آن ایران یکی از ضعیف ترین رتبهها را در میان ١٤٤ کشور مورد بررسی در جهان دارد. در این پژوهش به نابرابری جنسیتی میان زنان و مردان ایران در زمینه های اقتصادی، سیاسی و آموزشی می پردازیم