سیاست جنایی ایران در حق بر سلامت

نویسنده : وایزی، بهار ؛

(‎18 صفحه – از 141 تا 158 )

چکیده:
حق بر سلامت به عنوان یک حق ذاتی به این معناست که هر کس حق داردتا به بالاترین استاندارد سلامت فیزیکی و روانی دست یابی داشته باشد و این حق تمام خدمات پزشکی، بهداشت عمومی، غذای کافی، مسکن مناسب، محیط کار سالم و محیط زیست تمیز را در بر میگیرد. وجود ابعاد مختلف برای سلامتی، حوزههای گوناگون مرتبط با سلامتی و عوامل متنوع تاثیر گذار بر آن موجب دشواری تعریف حق مزبور شده است لذا دولتها برای تامین امکان یک زندگی سالم ملزم به انجام اقدامات در حوزه وسیعی می باشند در این تحقیق هدف ما بیشتر بررسی حق بیمار بر سلامتی و حقوق عمومی و خصوصی که بیمار دارد میباشد از طرف دیگر به بررسی حق پزشک و حق حاکمیت نیز پرداخته می شود و ضمن بررسی قوانین و مقرراتی که این حق را به رسمیت شناخته اندبه بیان مفهوم و جایگاه این حق بر سلامت در نظام حقوقی ایران پرداخته ایم و بررسی معیارها و مبانی افتراق جرایم و تخلفات مربوط به حوزه سلامت (بهداشت، درمان و دارو).