قوانین ناظر بر جرم قاچاق کودکان در ایران با توجه به اسناد بین المللی

نویسنده : هاشمی، نگین ؛

(‎16 صفحه – از 61 تا 76 )

چکیده:
زمینه و هدف: قاچاق کودکان، جرمی سازمان یافته است که از آن به عنوان بردگی مدرن نیز یاد می شود، و مساله ای جدی برای همه کشورها به شمار میرود که مستلزم ملاحظات در سطح ملی و فرا ملی است. قاچاق کودک یکی از جرایم سازمان یافته فرا ملی است که باعث نگرانی های فزاینده ای برای همة کشورها شده است. این جرم که جوهره آن نقض شدید حقوق بشر در مورد بزه دیدگان قاچاق کودک است، همزمان موجب شکل گرفتن بردگی نوین است. از آنجایی که این جرم در صلاحیت دیوان کیفری بین المللی قرار نمی گیرد، اهمیت قوانین داخلی هر کشور در رابطه با مبارزه با این جرم اهمیت میابد که در همین رابطه نیاز به رفع نواقص قوانین ایران حائز اهمیت می باشد. روش: در این مقاله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و منابع اسنادی و کتابخانه ای به بررسی موضوع پرداخته شده است. یافته ها و نتیجه گیری: قوانین داخلی هر کشور باید به موازات قوانین بین المللی گام بردارد تا بتوانند در جهت جلوگیری از این معضل بین المللی گامی به جلو بردارند. اگرچه قانون مبارزه با قاچاق انسان مصوب ٨٣ در جهت مبارزه با قاچاق انسان گامی رو به جلو محسوب می شود اما در جهت معضل قاچاق کودک نمیتواند موثر واقع شود، و از آنجایی که ایران به کنوانسیون پالرمو ملحق نشده است، نیاز به قانونی خاص جهت مبارزه با قاچاق کودک احساس می شود.