نقش شهرداری ها در پیشگیری از حاشیه نشینی و جرایم ناشی از آن

نویسنده : شعبانی، جعفر ؛

(‎14 صفحه – از 71 تا 84 )

خلاصه ماشینی: “در پاره‌ای موارددر پرونده‌های مطروحه در دادگاه‌ها مشاهده می‌شود که اراضی دولتی مورد تصرف و تعرض افرادیسودجو واقع شده و حتی به کرات و به صور مختلف مورد خرید و فروش واقع شده و همچنین درمواقعی ساخت‌وساز قرار گرفته ولی ادارات یا نهادهای ذینفع اطلاعی از آن حاصل نکرده و طبعا درتعقیب عامل یا عاملین جرم برنمی‌آیند یا وقتی اقدام می‌نمایند که این قبیل اراضی طی ایادی متعددمنتقل شده و در زمان طرح شکایت به لحاظ پیچیدگی موضوع و نقل و انتقالات مکرر و سپری شدنمدت طولانی از تصرفات،در نتیجه رسیدگی قضائی مستلزم صبر و حوصله و دقت بیشتر و زمانطولانی خواهد بود و چه بسا این تصرفات موجب تجزیه و رواج ساخت‌وسازهای غیرمجاز و نتیجتاشکل‌گیری حاشیه‌نشینی می‌شود(مسعودی‌فر،1385،5). تغییر کاربری با عنایت به اینکه معمولا کاربری اراضی که به عنوان حاشیه‌نشینی شکل گرفته غیرمسکونی استو ممکن است دارای کاربری‌های زراعی،باغات و فضای سرسبز باشد لذا اولین اقدام در ایجادحاشیه‌نشینی نقض مقررات مندرج در قانون حفظ کاربری اراضی زراعی باغ‌ها مصوب 1374 ولایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها مصوب 1359 و قانون منع واگذاری اراضیفاقد کاربری مسکونی مصوب 1381 می‌باشد و در حال حاضر تعدادی زیادی پرونده در شعبمختلف دادگاه‌ها در این موارد وجود دارد. مهمترین ویژگی شرایط آلودگی رفتاری و جرم‌خیزی در شب،تاریکی،کم‌نوری و توزیع نامناسبسیستم روشنایی است که بر محیط حاکم می‌شود و فرصت مناسبی را برای افراد بزهکار فراهممی‌سازد تا در پوشش تاریکی با اطمینان از پایین بودن امکان دیده شدن،نسبت به اعمال بزهکارانهو رفتارهای آنومیک خود اقدام کنند،بنابراین با عدم آشکار شدن فرم به علت تاریکی،اولین اقدامبه سوی به وجود آمدن فضای بدون دفاع و آسیب‌پذیر برداشته می‌شود(صالحی،1386،87).”