زندان، بازدارنده یا جرم زا؟

نویسنده : سلمان پور، عباس ؛

(‎5 صفحه – از 66 تا 70 )

خلاصه ماشینی: “تا جائیکه هیئتعمومی دیوان عالی کشور نیز نوع انفرادی زندان را موجب محرومیت زندانی از مجالست با دیگرانو باعث تالمات روحی و تبعات ناگوار دانسته و آنرا منع کرده است[5]ویژگی‌هایی که خخاص یکمجازات تنبیهی است،نظیر هراس‌انگیز بودن،آزاردهندگی و رنج‌آور بودن،امروزه دیگر در مورد زندانبا شدتی که در گذشته وجود داشته،وجود ندارد. لیکن وجود عواقب ناخوشایند مجازات حبس،منافاتی با این امر ندارد که بهزندان بعنوان مرکز اصلاح و تربیت نگاه شود و تلاشها بر کاهش عواقب زندان معطوف گردد. مزیایا زندان:دکتر محمد آشوری استاد حقوق دانشگاه تهران امتیازاتی را که برخی مدافعان زندانبرای آن قائلند عبارت دانسته است از اینکه:«1-اگر در کشورهایی که مجازات اعدام وجود دارد زندانحذف شود،گرایش قضات به اعدام بیشتر خواهد شد پس،چندان امری ضروری است. زیرا زندان واجدهر دو جنبه است،هم اثر بازدارندگی دارد و هم جرم‌زا است لیکن قوت یافتن یکی از دو جنبۀمزبور بر دیگری امری کاملا نسبی و تابع شرایط گوناگونی است،از قبیل نحوه اداره زندانها،چگونگینگهداری و طبقه‌بندی زندانیان که بسیار جایز اهمیت است و میزان دقت در تدوین و اجرایبرنامه‌های مختلف جهت اصلاح زندانیان و تعالی روح و روان آنها،میزان تاثیرپذیری زندانی از محیطمفسده‌انگیز داخل زندان و میزان تاثیرپذیری زندانی از برنامه‌های فرهنگی و آموزشی داخل زندان،درصد موفقیت مراقبتهای پس از آزادی،میزان توجه به وضعیت معیشتی خانواده زندانی،حرفه‌آموزیدر زندان،حذف حبس‌های کوتاه از عداد مجازات‌ها،اختصاص یافتن مجازات حبس برای جرائم مهمو مجرمین خطرناک و حتی‌الامکان عدم تعیین حبس برای مجازات کسانی که بار اول مرتکب جرمگردیده‌اند و نیز برای مجرمین زیر 18 سال و…”