مسئولیت بین المللی دولت ها در حفاظت از محیط زیست

نویسنده : تقی زاده انصاری، مصطفی ؛ فائقی راد، مونا ؛

(‎19 صفحه – از 10 تا 28 )

خلاصه ماشینی: “در ابتدا قرار بود این نوع مسئولیت به حوزه‌ی خاص از حقوق بین‌الملل محدود نشود؛اما پرفسورباکستر،مخبر ویژه کمیسیون در گزارش مقدماتی خود خاطرنشان کرد جلوه‌گاه اصلی مسئولیت بینالمللی ناشی از اعمال منع نشده همواره مخاطرات زیست محیطی است. در این سال سازمان ملل متحد و دو سازمان منطقه‌ای یعنی شورای اروپاو سازمان اتحاد آفریقا،اسناد بین‌المللی مهمی را تصویب نمودند که از آن‌جمله می‌توان اعلامیهمبارزه با آلودگی هوا(8 مارس 1968)مصوب شورای اروپاو کنوانسیون آفریقای در مورد حفاظت از طبیعت و منابع طبیع(15 سپتامبر 1968)مصوبسازمان اتحاد آفریقا را نام برد(امیر ارجمند،1378،ص 332) 2-2-1-اعلامیه‌ی کنفرانس ملل متحد در مورد محیط زیست انسان(اعلامیه‌ی استکهلم) (tnemnorivnE namuH eht no ecnerefnoC sanoitaN detinU eht fo noitaralceD) این کنفرانس بر اساس قطعنامه شماره 2398 مجمع عمومی سازمان ملل متحد مورخ 3 دسامبر 1968از 5 تا 16 ژوئن 1972 در استکلهم تشیل شد در این کنفرانس اسناد بسیار مهمی تصویب شد ازجمله این اسناد می‌توان از اعلامیه کنفرانس سازمان ملل متحد در مورد محیط زیست حاوی یک مقدمهو 26 اصل و هم‌چنین یک برنامه عمل مشتمل بر 109 توصیه نام برد. این اصل اعلام می‌دارد:دولت‌ها بر طبق منشور سازمان ملل متحد و اصول حقوق بین‌المللی&%00403TVRG004G% دارای قوق حاکمه برای بهره‌برداری از منابع‌شان،مطابق سیاست‌های محیط زیستی خود می‌باشند،ومسئولند ترتیبی دهندتا فعالیت‌های انجام شده در حیطه صلاحیت یا نظارت آن‌ها موجب زیان به محیطزیست کشورها یا مناطق خارج از محدوده صلاحیت ملی آن‌ها نگردد. مقررات بین‌المللی برای حفاظت در مقابل آلودگی ناشی از زباله‌های خطرناک تعهد به کارگیری اقدامات پیشگیرانه،تعهدی است که دولت‌های ساحلی باید بر اساس تواناییهایشان،قبل از تصمیم‌گیری به صادرات مواد خطرناک،با مطالعه تمام نتایج ممکن حمل‌ونقلدریایی به محیط زیست انجام دهند.”