موانع جذب سرمایه گذاری خارجی در ایران

نویسنده : صدیق، حسین ؛ مهاجر، فاطمه ؛

(‎21 صفحه – از 58 تا 78 )

خلاصه ماشینی: “مواردی پیش آمده است که مصوبات هیأت وزیران در خصوص سرمایه‌گذاری به استناد قانون جلب و حمایت سرمایه‌گذاری خارجیمصوب 1334 بعد از تصویب به جهت عدم انطباق با موازین اسلامی از ناحیه شورای نگهبان مغایرشناخته شده است(خدایاری،1380،ص 76-74) سرمایه‌گذاری خارجی همواره به دنبال سود سرمایه‌گذاری و اطمینان از امنیت سرمایه‌اش در کشورسرمایه‌پذیر است فلذا این موارد هم می‌تواند از دید سرمایه‌گذار خارجی به عنوان مانعی برایسرمایه‌گذاری آنان باشد. بنابر آنچه که در خصوص اصل 153 قانون اساسی بیان شد این اصل نیز مانعی بر سر راه سرمایه‌گذاریخارجی محسوب می‌شود هر چند که از اصل فوق عدم مشارکت افراد ایرانی با سرمایه‌های خارجی استفادهنمیشود ولی باید توجه داشت که هر قانونی که موجب کاهش مالکیت صددرصد خارجیان بر واحدهایتولیدی و صنعتی گردد جاذبه سرمایه‌گذاری را به همان اندازه کاهش خواهد داد. از نظر مخابراتی نیز علی‌رغم توسعه و پیش‌رفتی که طی سال‌های اخیر در کشور انجام شده،اما همچنان مشکل ارتباطات در ایران وجود دارد مثلا هنوز استفاده از اینترنت،مشکلاتی را بهوجود می‌آورد و در اغلب ساعات روز دشوار است و سرعت مناسب را برای استفاده‌های تجاریدارا نیست ایران،هنوز در برخی از زیرساخت‌های عمرانی و فنی سرمایه‌گذاری با مشکلاتی روبروست کهچشم‌انداز هر گونه سرمایه‌گذاری را کدر کرده و در برخی موارد موجب عدم استقبال خارجی‌هادر انجام سرمایه‌گذاری‌های خارجی شده است(کوچک علی‌زاده،1371،575-65). و در پایان این بحث باید یادآور شد که:تا زمانی که دولت قادر به ایجاد ثبات در اقتصاد کلانخود نباشد و نیز تا زمانی که بخش خصوصی در کشور جایگاه واقعی خود را در اقتصاد پیدا&%00413TVRG004G% نکند و نواقص موجود در زیرساخت‌های فنی سرمایه‌گذاری برطرف نشود،نباید انتظار گسترشسرمایه‌گذاری(اعم از داخلی و خارجی)را داشت،زیرا در کنار عوامل مهم سیاسی و فرهنگی وضوابط قانون،وضعیت اقتصادی کشور عامل عمده‌ای در جذب یا عدم جذب سرمایه‌های خارجیاست.”