بررسی فقهی و حقوقی جرم فرزند کشی در حقوق ایران

نویسنده : دانشخواه، اعظم السادات ؛

(‎14 صفحه – از 29 تا 42 )

خلاصه ماشینی: “در این رابطه سؤالاتی به ذهن می‌رسد،از جمله این که چرا مجازات قصاص فقط از پدر و جدپدری برداشته می‌شود و در این بین حق مادر که مسلما بدون وجود او نیز تولد طفل امکان‌پذیرنمی‌باشد چه خواهد شد و این‌که میزان تعزیر در این ماده به علت عدم صراحت قانونگزار بر چهمبنایی تعیین می‌شود و اگر پدر یا جد پدری مرتکب قتل چند فرزند و یا چند نوه خود گردند آیاباز هم با تحمل تعزیر و پرداخت دیه از مجزات تقصاص معاف خواهند بود؟ از آن‌جا که این موضوعات،موضوع اصلی مقاله حاضر است لذا در قالب یک فصل جداگانه بهآن‌ها پرداخته می‌شود. قانونگزار در سال 61 تقسیم بندی قبلی جرایم(خلاف،جنحه،جنایت)را منسوخ اعلام کرد وتقسیم‌بندی جدیدی تحت عنوان جرایم مستوجب قصاص،دیات،حدود و تعزیرات جایگزینآن نمود و مقررات تازه‌ای منطبق با حقوق جزای اسلامی به تصویب رساند از آن جمله ماده 16&%00407TVRG004G% قانون حدود و قصاص بود که اشعار می‌داشت؛«پدر یا جد پدری که فرزند خود را بکشد فقط بهپرداخت دیه قتل به ورثه مقتول محکوم و تعزیر می‌شود. در رابطه با نظر خانم عبادی اگر مواردی را که پیش از این گفته شد بخواهیم در نظر بگیریم بایدگفت؛اگر اعتقاد ما بر این باشد که ماده 220 در رابطه با جرم قتل عمد فرزند توسط پدر یا جدپدری ماده خاص بوده و با توجه به این‌که خاص،عام را تخصیص می‌زند و ماده عام نمی‌تواندشامل ماده خاص گردد پس در این مورد هم ماده 220 مجرا بوده و قصاص از پدر در صورتسقط عمدی جنین برداشته می‌شود و فقط به مجازات پرداخت دیه و تعزیر محکوم خواهد شد.”