نقد قانون مجازات اسلامی «باب قصاص نفس»

نویسنده : پور بافرانی، حسن ؛

(‎22 صفحه – از 105 تا 126 )

خلاصه ماشینی: “لذا از آنجا که به نظر می‌رسد هیچ قتل عمدی واقع نمی‌شود مگر آنکه نظم عمومی نقض می‌شود، چنانچه نظر مقنن این است که در صورت عدم قصاص قاتل به مجازات تعزیری محکوم شود، بایستی این امر بدون هیچ قیدی و به بطور صریح مشخص شود تا از اعمال سلیقه‌های شخصی و اتخاذ رویه‌های گوناگون جلوگیری به عمل آید، مضافا به اینکه به نظر می‌رسد با توجه به اینکه قاتلی، با ارتکاب قتل، مرتکب عمل حرامی شده است، حبس او از نظر شرعی نیز اشکال نداشته باشد. »متاسفانه مقنن سال 1370 در ماده 258 قانون مجازات اسلامی این نظر را که عدالت کیفری را بهتر تامین می‌کرد، نپذیرفته و هماهنگ با مشهور فقها می‌گوید:«هر گاه مردی زنی را به قتل رساند ولی دم حق قصاص قاتل را با پرداخت نصف دیه دارد و در صورت رضایت قاتل، می‌تواند به مقدار دیه یا کمتر یا بیشتر از آن مصالحه نماید». الف-هر گاه کسی عمدا مایع سکرآور بنوشد، مثلا با علم به اینکه مایع موجود شراب است و شراب حرام است و بدون هیچ گونه اضطرار و اجباری آنرا بنوشد، و پس از مسلوب الاراده شدن، مرتکب قتل دیگری شود؛در این صورت مطابق ماده فوق مستوجب قصاص نبوده است بلکه بدلیل«لا یبطل دم امراء مسلم»باید دیه را به اولیاء دم مقتول بدهد؛و نیز در صورت تحقق شرایط ماده (44) ، مستوجب مجازات سه تا ده سال حبس تعزیری خواهد بود.”