اسید پاشی در حقوق کیفری ایران

نویسنده : محمد خانی، عباس ؛

(‎7 صفحه – از 91 تا 97 )

خلاصه ماشینی: در این زمینه هر چند با توجه به عدم تفاوت منطقی در ماهیت ریختن و پاشیدن ونیز تفسیر منطقی قانون ریختن ماده شیمیایی را می توان ذیل عنوان «پاشیدن » ودر نتیجه مشمول ماده دانست اما شمول ماده بر انداختن مجنی علیه در ماده ی شیمیایی و یا فرو کردن اعضای او را در آن ، نمی توان پذیرفت زیرا مقتضای تفسیر قوانین کیفری،تفسیر در حد قدر متیقن و مسلم متون قانونی است و بدون تردید توسعه ی مصادیق ، بدون وجود نصی برای آن ها قابل پذیرش نخواهد بود و تنها در صورت وجود تصریح قانونی می توان موارد فوق را مشمول ماده دانست که با توجه فقدان چنین تصریحی عمل مرتکب در صورت وجود شرایط قصاص ، مشمول ماده (٢٦٩) قانو ن مجازات اسلامی و در غیر این صورت مشمول تبصره “٢” همان ماده و یا ماده ی (٦١٤) همان قانون حسب مورد خواهد بود. مقنن هم چنین در ذیل ما ده ، منجر شدن اسید پاشی به هر صدمه ی دیگری را نیز مستوجب حبس از دو تا پنج سال دانسته است که برای تحقق این قسمت ، نتیجه ی وارده باید به صورتی باشد که اطلاق صدمه بر آن ممکن بوده و در نتیجه در صورت وارد نشدن هیچ ضرب یا جرحی و تنها به صرف قرمز یا متورم شدن زودگذر پوست ، عمل مرتکب را نمی توان مشمول این قسمت از ماده دانسته و در آن صورت عمل فرد تنها بر اساس شروع به اسید پاشی قابل مجازات خواهد بود که البته مجازات در هر دو مورد فوق یکسان می باشد.