حجیت اسناد

نویسنده : دیانی، عبدالرسول ؛

(‎12 صفحه – از 25 تا 36 )

خلاصه ماشینی: “مثلا اگر یکی از طرفین دعوی به سندی استناد نماید که در دست طرف مقابل است و دادگاه سند را از طرف دیگر مطالبه نماید ولی طرف اول هنگام رؤیت سند متوجه شود در قسمتی از آن که دارای آثار مهمی نیز است، آب چکه کرده و مخدوش شده است و یا به کلی قسمتی پاک شده و یا مگس نقطه‌ای را اضافه کرده و یا جوهر چکه کرده و نقطه ای اضافه شده باشد به گونه‌ای که مبلغ و یا معنای سند به کلی تغییر کند، در این موارد، با اینکه سند مخدوش است، طرح ادعای جعل بدون تعیین جاعل، به نظر ما ایرادی ندارد و گریزگاهی برای طرح جنبه ی کیفری علیه طرح کننده دعوی جعل خواهد بود. بر اساس این ماده، اگر در جریان دادرسی در خصوص دعوای الزام به تنظیم سند که مستند به مبایعه‌نامه عادی است، خوانده ابتدا نسبت به سند، ادعای انکار و تردید و یا جعل نماید و متعاقبا صحت انتساب آن، از تکذیب کننده در دادگاه ثابت شود، چنین سند عادی در حکم سند رسمی خواهد بود و بر مبنای آن دادگاه می‌تواند الزام طرف دیگر را به تنظیم سند رسمی بخواهد و در صورت استنکاف از انجام این امر، راسا نسبت به ابطال سند رسمی قبلی و تنظیم سند جدید دستور مقتضی را به اداره ثبت اسناد و املاک محل بدهد.”