اقدامات تأمینی و تربیتی در لبنان/ قسمت اول

نویسنده : محمودی، نسرین ؛

(‎3 صفحه – از 54 تا 56 )

خلاصه ماشینی: “مجازات در قانون لبنان نص صریحی از مجازات وجود ندارد و شاید علت آن مختلف بودن مجازات ‌باشد ولی از مقارنه نصوص قانونی و نظم اجتماعی و نظرات فلاسفه، این تعریف استنباط می‌شود که مجازات، عکس‌العملی است که قانون برای دفاع از جامعه مقرر نموده و قاضی آن را در مورد شخص مسئول اجرا می‌نماید. (2) مجازات از نظر حقوق دانان لبنانی دارای خصایصی است از جمله: 1ـ اصل فردی بودن مجازات: و این بدان معنی است که مجازات در خصوص فعل مجرمانه شخص اجرا می‌شود و آن بستگی به اوضاع و احوال عقلی و اجتماعی و مجرم دارد، به این مفهوم که با توجه به قوانین جزایی خاص به نسبت اشخاصی که قانون معین نموده، مشخص می‌شود، به طوری که قاضی حق تطبیق اسباب مخففه یا اسباب مشدده را در مجازات دارد و او در تعیین حداقل و حداکثر مجازات مختار است. در قانون لبنان، قاضی در تعیین مدت این تدابیر در حق محکوم علیه مختار است، بعضی اقدامات تأمینی ‌ذاتا مؤبد هستند، مانند منع از حمل سلاح در تمام مدت حیات، دیگر تدابیر، موقت می‌باشند لیکن شرط اساسی این است که مدت آن در حکم محدود و مشخص باشد. 3ـ از نظر قاضی: همان طور که در مجازات، قاضی با توجه به موضوع و اساس آن مبادرت به صدور حکم می‌کند، در مورد تدابیر تأمینی نیز به این صورت است و این امر اختصاص به جانشین او و یا قاضی تحقیق ندارد و کلیه تصمیمات متخذه از طرف قاضی، قانونی است.”