نامزدی/ قسمت اول

نویسنده : دیانی، عبدالرسول ؛

(‎5 صفحه – از 20 تا 24 )

خلاصه ماشینی: “نهاد نامزدی تا قبل از پنجاه سال گذشته،در حقوق اکثر کشورهای‌ اروپایی وجود داشت؛ولی‌ به تدریج نهاد مذکور در نظام‌های حقوقی این‌ کشورها بی‌رنگ و یا به‌ طور کلی محو گردیده است‌ دسته دوم کشورهایی هستند که هیچ‌ گونه مقررات خاصی در این خصوص ندارند و برای مواردی که به نحوی پای این نهاد به میان می‌آید،به قوانین و مقررات عمومی‌ مراجعه می‌کنند. در این رابطه امام خمینی در تحریرالوسیله ذیل مسئله 28 نکاح می‌فرمایند:برای کسی که می‌خواهد با زنی(یا دختری)ازدواج‌ کند،جایز است به او نظر بیافکند به شرطی که منظور لذت بردن‌ نباشد هر چند بداند که به محض دیدن او خواه ناخواه تلذذ برایش حاصل‌ می‌شود و نیز به شرطی این نظر کردن جایز می‌شود که احتمال بدهد اگر او را ببیند بصیرتش نسبت به او بیشتر می‌شود،شرط سوم اینکه در حال حاضر ازدواج با او جایز و ممکن باشد،پس نگاه کردن به زن و شوهر دار به قصد ازدواج با او بعد از طلاق شوهرش و بیرون شدنش از عده‌ جایز نیست،شرط چهارم اینکه احتمال بدهد که زن با درخواست او موافقت کند،پس زنی که دوست دارد با او ازدواج کند ولی می‌داند که‌ او هرگز قبول نمی‌کند،نمی‌تواند نظر بیاندازد،و احتیاط آن است که به‌ دیدن صورت و کف دست و موی سر وسایر زیباییهایش اکتفا کند هر چند که اقوی جواز نظر انداختن به بند دست و سایر نقاط بدن غیر از عورت است،و نزدیکتر به احتیاط آن است که او را از پشت جامه‌ای‌ نازک ببیند همچنان که احوط اگر نگوییم اقوی این است که تنها به زنی‌ نظر بیاندازد که قصد ازدواج با خصوص او را دارد،پس حکم جوار نظر شامل صورت انتخابی یکی از بین چند نفر زن را نمی‌شود(تا اینکه همه را با هم مقایسه نموده یکی که به نظرش بهتر است‌ را انتخاب کند)و اگر یک بار دیدن به وضع او آگاه نمی‌شود، تکرار نظر جایز است.”