مفهوم مسئولیت مدنی اشخاص حقوقی/ قسمت اول

نویسنده : اکبری، موسی الرضا ؛

(‎5 صفحه – از 17 تا 21 )

خلاصه ماشینی: آنچه قابل بحث است این است که آیا می‌توان خود شخصیت حقوقی را مسئول دانست؛آن هم نه با مبنای تئوری خطر بلکه بر مبنای تئوری تقصیر؟آیا شخص حقوقی می‌تواند مرتکب تقصیر شود؟با شناسایی شخصیت جداگانه برای شخصیت‌های حقوقی مثل شرکتها باید از جهت نقض تعهدات قراردادی مسئولیت مدنی و جایم مسئول باشند؛آیا پذیرش مسئولیت به معنای قبول امکان ارتکاب تقصیر از طرف چنین اشخاصی است؟اشکال هم از این جا ناشی می‌شود که قابلیت انتساب و تمیز از ارکان تقصیر بوده و اگر تقصیر را دارای مفهوم اخلاقی بدانیم با توجه به اینکه شخص حقوقی فاقد قوه تمیز است،آیا می‌واند مرتکب تقصیر شود؟درست است که مدیران دارای قوه تمیزند، ولی بحث ما مسئولیت خود اشخاص حقوقی به جهت ارتکاب تقصیر است،نه بحث مسئولیت شخص حقوقی به سبب تقصیر مدیران. ممکن است فردی در اثر خطور افکار ناشایسته در ذهن خود اخلاقا احساس تقصیر و مسئولیت کند، حال آنکه مسئولیت مدنی بیشتر جنبه نوعی و اجتماعی دارد و تا ارتکاب خطا مسئولیتی بر افراد نمی‌توان بار کرد. اضرار به غیر را باید اخلاق یا قانون،ناپسند شمارد؛با چه معیاری می‌توان ضرر نامشروع را باز شناخت و از میان ضررهای موجود در سطح جامعه کدام را باید قابل جبران و کدام را غیر قابل جبران دانست؟امروزه از نظریه خطر به مفهوم مطلق آن نمی‌توان به عنوان مبنای مسئولیت مدنی استقبال کرد و خود طرفداران نظریه خطر نیز به این مسئله توجه نموده‌اند و با انکار تقصیر می‌کوشند تا ضابطه دیگری برای جبران خسارت و شناخت شخص مسئول به کار ببرند.