بحثی در معامله به قصد فرار از دین

نویسنده : اصغری، رضا ؛

(‎2 صفحه – از 73 تا 74 )

خلاصه ماشینی: “آنچه عجیب می‌نماید این است که ماده(218) اصلاحی،با عدم ذکر وضعیت معاملات غیرصوری به قصد فرار از دین،امکان جریان اصل صحت را فراهم ساخته و موجد این استنباط صحیح گردید که از نظر قانون چنین معاملاتی صحیح و معتبر بوده‌ و خدشه‌ای بر آن نیست؛اما بلافاصله در ماده(218)مکرر،به نحوی‌ از وقوع این معاملات پیشگیری نموده و امکان توقیف اموال مدیون‌ را مقرر کرده است؛حال این ابهام و اشکال رخ می‌نماید که اگر معاملات‌ مزبور کاملا صحیح و معتبر است،دیگر چه دلیلی بر وضع ماده‌ (218)مکرر و تجویز توقیف اموال بدهکار قبل از انجام معامله وجود دارد!؟ نتیجه اینکه،هر چند می‌باید در راستای ماده(218)اصلاحی‌ مصوب 1370،معاملات غیر صوری به قصد فرار از دین را کامل و واجد آثار تلقی نمود،بازنگری و تجدیدنظر در خصوص این موضوع و توجه به فلسفه وضع ماده(218)سابق،به علاوه مفاد قاعده لاضرر، اصل چهلم قانون اساسی و مواد متعدد قانون مدنی در امکان اعاده‌ حق تضییع شده افراد7امری لازم ضروری است.”