مطبوعات و جرائم مطبوعاتی/ قسمت پایانی

نویسنده : کاوه، محمد سعید ؛

(‎6 صفحه – از 82 تا 87 )

خلاصه ماشینی: “(به تصویرصفحه مراجعه شود) مطبوعات و جرائم مطبوعاتی قسمت پایانی‌ محمد سعید کاوه‌ کارشناسی ارشد حقوق و جزا 1-عنصر مادی: 1)نوشتن مطلب اهانت‌آمیز به وسیله نامه‌ یا شکواییه یا مراسلات یا عرایض یا گزارش یا توزیع هرگونه اوراق چاپی یا خطی یا امضا یا بدون امضا: در این قسمت فقط یک رأی از شعبه‌ دیوان عالی کشور را می‌آوریم: «چون مفهوم توهین،امری است نظری و قابل تشکیک بنابراین،اگر در مورد توهین به‌ مأمور دولت در حکم دادگاه کیفیت توهین‌ توضیح و تشریح نشده باشد،چنین حکمی‌ مخدوش خواهد بود». به نظر می‌رسد،اگر توهین به متوفی غیر از اسناد زنا و لواط با او باشد،زن و شوهر نیز حق‌ اقامه دعوی خواهند داشت؛زیرا عدم حق‌ مطالبهء حد مندرج در قانون 164 قانون‌ چون مفهوم توهین،امری‌ است نظری و قابل تشکیک‌ بنابراین،اگر در مورد توهین‌ به مأمور دولت در حکم‌ دادگاه کیفیت توهین توضیح‌ و تشریح نشده باشد،چنین‌ حکمی مخدوش خواهد بود مجازات اسلامی منحصر به قذف است و نمی‌توان آن را به همه موارد اهانت به متوفی‌ تسری داد. از طرفی،مقنن خواسته است تا در قانون‌ مطبوعات،توهین به رهبر یا مراجع تقلید از نظر میزان مسئولیت جزائی خیلی شدیدتر از توهین به سایر مقامات باشد،چرا که قانون‌ مطبوعات،صریحا مطلبی در مورد توهین به‌ کارمندان دولتی نیاورده است و با توضیحاتی‌ که قبلا دادیم در صورت توهین به کارمندان‌ دولتی طبق ماده 30 قانون مطبوعات‌ مسئولیت کیفری،فقط به مدیر مسئول نشریه‌ برمی‌گردد و مجازات مرتکب سه تا شش ماه‌ حبس یا تا 74 ضربه شلاق یا پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی است؛حال‌ آن که ماه 27 قانون مطبوعات مختص به‌ جرم توهین به رهبر یا مراجع مسلم تقلید است‌ و در صورت اسائه ادب به آنان،هم پروانه‌ نشریه لغو می‌گردد و هم مدیر مسئول و نویسندهء مطلب مسئولیت کیفری دارند.”