بررسی حکم فقهی عده زنان بدون رحم/ قسمت دوم

نویسنده : مومن، محمد ؛

(‎6 صفحه – از 11 تا 16 )

خلاصه ماشینی: “اگر بگویید:اضافه کردن عده به ضمیر نساء در سخن خداوند بزرگ«لعدتهن» می‌رساند که قانونگذاری اصلی عده پیشتر انجام گرفته و ناگریز این آیه،اشاره به آیه‌ سورهء بقره دارد و از آن‌جا که آن آیه،تنها دربارهء زنانی است که عادت ماهانه دارند، این آیه نیز چنین شده و عمومی در آن‌ نخواهد بود. بلکه گاهی گفته می‌شود:چون‌ آیه درصدد قانونگذاری اصل عده نیست و تنها می‌گوید که طلاق و جدایی،ناچار باید پس از سپری شدن عده باشد،ناگریز تنها دربارهء زنانی است که عده برای آنان مقرر گردیده و عمومی درآن نیست،تا همهء زنان‌ را دربر بگیرد و قاعده‌ای فراگیر را برساند. دربارهء دلالت این حدیث نیز،دور از ذهن نیست که گفته شود:آوردن واژگان‌ «همسانش باردار نمی‌شود»یا«مانند او فرزند نمی‌آورد»،پس از جملاتی چون: «دختر نابالغ و زنی که از عادت ناامید گشته‌ و قاعدگی از او رخت بربسته است»،در نگاه عرف،به روشنی چنین می‌رساند که‌ همهء راز و رمز و معیار،در نبود عده،این‌ است که مانند او فرزند نمی‌آورد و آبستن‌ نمی‌شود و این ملاک،در هر دو جا،همین‌ است. درپاسخ می‌گوییم:هر چند این سخن، تلاش بسیار نهایی در رد گستردگی و فراگیری این روایت است،ولی با این همه، می‌توان گفت:این که در سخن پرسشگر، نبودن عادت‌ماهانه در زن طلاق گرفته‌ آمده است،چنین می‌رساند که در ذهن او، ارتباطی میان عادت و عده وجود دارد و چه‌ بسا چنین پرسشی برآمده از گفتارهایی‌ است که از خود امامان شنیده‌اند مانند:17 «العدة من الماء.”