قاعده حرمت اعانت بر اثم/ قسمت دوم

نویسنده : محقق داماد، سید مصطفی ؛

(‎3 صفحه – از 33 تا 35 )

خلاصه ماشینی: “4-تفصیل میان مقدمات نزدیک و مقدمات دور: توضیح: الف)صرف علم و اطلاع معاون از قصد مباشر کفایت می‌کند: «مشهور فقها از آن جمله شیخ طوسی‌ 26،علامه حلی‌27،محقق ثانی‌ 28،اردبیلی‌28،صاحب«حدائق»30و صاحب«ریاض»31و امام خمینی‌32(ره) برای تحقق معاونت،صرف علم و اطلاع بر قصد شخص مباشر را کافی می‌دانند اعم از آنکه معاون از انجام مقدمات حرام،قصد اعانه‌ داشته باشد یا خیر؟ این دسته از فقها برای توجیه نظریه‌ خود به عموم آیه‌ شریفه «و لا تعاونوا علی الاثم و العدوان» و اطلاق روایاتی به‌ شرح زیر تمسک‌ می‌جویند: روایت عمر ابن اذینه از امام صادق(ع): «کتبت الی ابی عبد الله(ع)،اساله عن رجل له‌ خشب فباعه ممن یتخذه صلبانا،قال:لا»33 یعنی به امام صادق(ع)نامه نوشتم و در مورد مردی کهچوب دارد و آنها را به کسی‌ می‌فروشد که از آن صلیب درست می‌کند، حکم مساله را سئوال نمودم،امام(ع)فرمود: خیر(چنین معامله را انجام ندهد).”