منع تشدید مجازات در مرحله ی تجدید نظر

نویسنده : رحمدل، منصور ؛

(‎26 صفحه – از 13 تا 38 )

خلاصه ماشینی: “پرسش دیگر،این که اگر شاکی یا دادستان،نه از جهت تشدید مجازات،بلکه از جهات دیگری معترض باشد و دادگاه تجدید نظر با وضعیت مزبور(تعیین مجازات کمتر از حداقل توسط دادگاه بدوی)مواجه شود،آیا می‌تواند مجازات را تا حداقل افزایش دهد یا آن‌که مجازات کمتر از حداقل برای متهم به عنوان حقی مکتسب شناخته می‌شود؟به عبارت دیگر،آیا می‌توان مورد را مشمول تبصره‌ی 4 ماده‌ی 22 این قانون{P1P}دانست؟در پاسخ باید گفت به ظاهر مورد مشمول تبصره‌ی مذکور می‌باشد و در صورتی که دادگاه بدوی بدون استناد به کیفیات مخففه به کمتر از حداقل رأی داده باشد،دادگاه تجدید نظر می‌تواند رأسا به استناد تبصره‌ی 4 آن را به حداقل افزایش دهد؛مگر آن‌که خود به موجبات تخفیف اشاره و میزان مجازات را حفظ کند{P2P}؛اما حق نخواهد داشت به بیش از حداقل رأی دهد؛زیرا به نظر می‌رسد تجویز تعیین مجازات به بیش از حداقل،مخالف حق مکتسب متهم باشد. در فرض برائت با تجدیدنظرخواهی شاکی خصوصی ممکن است در مرحله‌ی رسیدگی تجدیدنظر،دادگاه تجدید نظر وی را محکوم نماید،اما در فرض محکومیت و واخواهی متهم،این پرسش مطرح می‌شود که آیا دادگاه رسیدگی‌کننده می‌تواند مجازاتی بیش از مجازات قبلی تعیین نماید؟ ممکن است در پاسخ به ظاهر ماده‌ی 218 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری استناد شود که مقرر داشته است:«دادگاه پس از رسیدن تقاضای واخواهی بلافاصله وارد رسیدگی می‌شود و دلایل و مدافعات محکوم علیه را بررسی،چنانچه مؤثر در رأی نباشد،رأی غیابی را تأئید می‌نماید».”