نقد ماده 60 قانون مجازات اسلامی مصوب 8 / 5 / 1370 (عدم لزوم اخذ برائت توسط پزشک)

نویسنده : ایمانی، محمد رضا ؛

(‎10 صفحه – از 165 تا 174 )

خلاصه ماشینی: “ما در این تحقیق فقهی-حقوقی درپی در روشن نمودن این مسائل هستیم: -ادله مشهور فقهای امامیه در لزوم اخذ برائت توسط پزشک چیست؟ -ادله مخالفین نظر مشهور فقهای شیعه در رد قول آنان و اثبات نظر خود چیست؟ -آیا پزشک حاذق و ماهری که هیچ‌گونه جرم و خطایی در کار خود نداشته است و تمام سعی خود را در معالجه بیمار خود داشته و منتهی به فوت یا نقص عضو شده است ضامن است؟ -نتیجه تحقیق و راه‌حلهای مفید به قانونگذار اسلامی. 2-در روایت سکونی از امام صادق(ع)که از امیر المؤمنین علی(ع)روایت‌ می‌فرمایند آمده است:«کسی که طبابت یا بیطاری می‌کند باید از ولی بیمار و یا صاحب‌ حیوان اخذ برائت نماید در غیر این صورت ضامن است. -استدلال مخالفین نظریهء شهید به شرح ذیل است: 1-چنانچه پزشک حاذق و معالجه بااذن بیمار باشد و در امر درمان نیز تلاش‌ متعارف را به عمل آورد و موازین پزشکی را رعایت کند در صورت فوت و یا نقص‌ عضو بیمار،ضامن نیست و در این مورد اصالة البرائة جاری است. صاحب مفتاح الکرامة نیز می‌نویسد:«گاهی معالجه بیمار به وجوب کفایی یا عینی‌ بر پزشک واجب می‌شود و شرعا نیز این نکته به اثبات نرسیده که هر نوع اتلافی‌ موجب ضمان است خصوصا اگر آن اتلاف متعاقب انجام فعلی که به وجود عینی یا کفایی واجب،و فاعل آن نیز مأذون است حاصل شده باشد…”