مصرف مواد مخدر از دیدگاه حقوق جزاء فقه اسلامی و عرف

نویسنده : اسعدی، سید حسن ؛

(‎12 صفحه – از 141 تا 152 )

خلاصه ماشینی: “ج-تحلیل: اگر به پرسش عنوان شده پاسخ داده شود که اعتیاد جرم است،این سؤال مطرح‌ می‌شود که:چرا قانون و آیین‌نامهء آن این همه امکانات و تسهیلات برای معالجه مقرر داشته و معتاد را مادام که تحت معالجه می‌باشد از تعقیب کیفری معاف کرده است؟ اگر بگوییم اعتیاد بیماری است،این انتقاد وارد می‌آید که در هیچ مکتب حقوقی، بیماری جرم شناخته نشده و بیمار را به خاطر بیماریش مجازات نمی‌کنند،پس چرا در ماده 15 قانون مبارزه با مواد مخدر تصریح به جرم بودن اعتیاد شده و در مادهء 16 برای‌ معتاد مجازاتهای مقرر گردیده است؟ رویکرد قوانین و مقررات در کشور ما: در قوانین جزایی ما که الهام گرفته از احکام اسلامی است،علاوه بر حدود،دیات و تعزیرات،مجازاتهای بازدارنده‌ای مقرر شده که عنوان تعزیرات حکومتی آنها را پوشش‌ می‌دهد و این قبیل مجازاتها مربوط به جرایمی است که نص صریحی درباره آنها در فقه‌ اسلامی نداریم و حتی در زمان ائمه معصومین(ع)این جرایم وجود نداشته است ولی‌ مصالح جامعه،وضع و اجرای مجازات برای آنها را ضروری کرده و منافاتی هم با مبانی‌ اسلامی ندارد. می‌شوند و حداقل گناه و جرمی که تمام معتادان مرتکب می‌شوند و عامل آن نفس اعتیاد به‌ مصرف مواد مخدر است زیان رساندن به خودشان است که در اسلام حرام و در فرهنگ‌ ما گناه کبیره می‌باشد و هرچه حرام و گناه است،جرم محسوب می‌شود و به تناسب، بایستی مجازات بازدارنده برای آن در قانون مقرر شده باشد.”