چالش جرم سازمان یافته

نویسنده : ژان دوگارد ؛ مترجم : رایجیان اصلی، مهرداد ؛

(‎12 صفحه – از 147 تا 158 )

خلاصه ماشینی: “ب. اصل سرزمین بودن عینی و آموزهء موسوم به«آثار»به دادگاه کشور آفریقای‌ جنوبی اجازه می‌دهد که صلاحیت خود را نسبت به جرمی که خارج از قلمروی‌ سرزمین آن کشور ارتکاب یافته و اثر یا نتیجه جرم مزبور در محدوده کشور مذکور واقع گردیده،اعمال کند. این‌ امر در زمینه هواپیمایی،در قانون جرایم هواپیمایی کشوری(10)1972،که‌ به دادگاههای کشور آفریقای جنوبی اجازه اعمال صلاحیت نسبت به هواپیماربایی و خرابکاری در هواپیما را-هرجا که ارتکاب یابد-می‌دهد،صورت پذیرفته است. هر اقدام دیگری در ارتباط با چنین مالی انجام دهد،خواه آن اقدام به صورت‌ بلاواسطه انجام شود یا در ارتباط با هر شخص دیگری، که این اثر را به صورت بالفعل یا بالقوه دارد- (1)از پنهان یا مخفی کردن جنس،منشأ،موقعیت،وضع و حالت جابه جایی مال‌ مذکور یا وضعیت مالکیت آن یا هر سود و منفعتی که هرکس ممکن است از آن‌ برده باشد،و یا (2)از قادر ساختن یا یاری کردن فردی که جرمی را مرتکب شده یا می‌شود، خواه در قلمروی جمهوری یا نقطه‌ای دیگر- الف. آیا ممکن است دولت(الف)که صلاحیتش را تنها بر اراضی سرزمین خود اعمال‌ می‌کند،از استرداد یک پناهندهء فراری به کشور(ب)که صلاحیتش را بر جرایم ارتکابی‌ اتباع خارجی خود به کار می‌برد،امتناع ورزد،جایی که جرم مورد ادعا که استرداد برآی آن درخواست می‌شود،در کشور(ج)واقع شده باشد؟قانون استرداد نسبت به‌ چنین موضوعی تصریح ندارد. این مقررات به یک دادگاه آفریقای جنوبی اجازه درخواست کمک و همکاری از یک‌ دولت خارجی به منظور وصول درآمدها و احکام مربوط به غرامت،و به منظور اجرای‌ احکام مربوط به ضبط و توقیف اموال ناشی از جرم،براساس قانون عواید جرم را می‌دهد.”